Συλλογές
Τίτλος Νομισματική πολιτική και αξιοπιστία: οικονομική και θεωρητική προσέγγιση
Δημιουργός Λημναίου, Κορνηλία
Συντελεστής Οικονομίδης, Γεώργιος
Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών
Τύπος Text
Φυσική περιγραφή 50σ.
Γλώσσα el
Περίληψη Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, η λειτουργία των κεντρικών τραπεζών και η άσκηση νομισματικής πολιτικής από αυτές, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών. Οι αποφάσεις νομισματικής πολιτικής των μεγάλων οικονομιών έχουν αντίκτυπο και σε όλες τις υπόλοιπες οικονομίες μέσα σε αυτό το περιβάλλον αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης που ζούμε. Αυτός είναι και ο λόγος που η νομισματική πολιτική αποτελεί στις μέρες μας πεδίο εκτεταμένης και συνεχούς επιστημονικής έρευνας καθώς και αντιπαράθεσης ως προς τον τρόπο άσκησης της. Η αντιπαράθεση αυτή είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία με τον όρο rules vs. discretion και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις προσπαθεί να αναλύσει ποιος από τους δύο τρόπους άσκησης νομισματικής πολιτικής φέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα. Στην περίπτωση της διακριτικής παρέμβασης, η άσκηση νομισματικής πολιτικής επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης της κεντρικής τράπεζας ενώ στην περίπτωση των κανόνων, η κεντρική τράπεζα διαμορφώνει την πολιτική της ακολουθώντας προκαθορισμένους νομισματικούς κανόνες. Τα βασικά επιχειρήματα υπέρ της διακριτικής πολιτικής είναι ότι με αυτό τον τρόπο οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να ανταποκρίνονται άμεσα σε οικονομικές διαταραχές αλλάζοντας πορεία πολιτικής ενώ οι κανόνες συντελούν στη βελτίωση της διαφάνειας και αξιοπιστίας, στη μείωση των μεροληπτικών σφαλμάτων και στον περιορισμό της επίδρασης διαφόρων πολιτικών πιέσεων. Η γενική εικόνα που προκύπτει από τη διεθνή βιβλιογραφία συνηγορεί υπέρ της χρήσης κανόνων. Ωστόσο στην πραγματική οικονομία καμιά κεντρική τράπεζα δεν στηρίζεται αποκλειστικά στη χρήση κανόνων ή διακριτικής παρέμβασης. Ένας τέτοιος κανόνας νομισματικής πολιτικής ο οποίος αποτελεί ορόσημο στη βιβλιογραφία και κατευθυντήρια γραμμή στον τρόπο χάραξης νομισματικής πολιτικής αρκετών κεντρικών τραπεζών σήμερα είναι ο κανόνας του Taylor. Ο John Taylor του πανεπιστημίου του Stanford ύστερα από εμπειρική έρευνα της πραγματικής νομισματικής πολιτικής της Fed κατά το διάστημα 1987-1993, εισήγαγε στην κεντρική τράπεζα της Αμερικής ένα κανόνα που θα τη βοηθούσε να λαμβάνει υπόψη τις οικονομικές εξελίξεις. Η απλότητα του κανόνα αυτού σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ενσωματώνει τις μεταβλητές που συνιστούν τους δυο θεμελιακούς διαχειριστικούς στόχους των κεντρικών τραπεζών, τον πληθωρισμό και την οικονομική μεγέθυνση, αλλά και το γεγονός ότι περιγράφει τη νομισματική πολιτική σε όρους βραχυπρόθεσμων επιτοκίων, τον κατέστησαν ιδιαίτερα δημοφιλή και τις τελευταίες δεκαετίες σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές έχει καταφέρει να περιγράψει σε ικανοποιητικό βαθμό την άσκηση της νομισματικής πολιτικής. Επιπλέον ο σχηματισμός και ο επηρεασμός των προσδοκιών των οικονομούντων ατόμων, καθώς και η αξιοπιστία που έχει δημιουργήσει η κάθε κεντρική τράπεζα αποτελούν βασικής σημασίας παράγοντες στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, στόχος και επιδίωξη της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσουμε τους στόχους και τις δυνατότητες της νομισματικής πολιτικής, τα αποτελέσματα που έχει η εφαρμογή κανόνων και διακριτικής πολιτικής και από ποιους παράγοντες εξαρτάται η αξιοπιστία της νομισματικής πολιτικής καθώς και με τη μελλοντική πορεία ποιων μακροοικονομικών μεγεθών συνδυάζεται σύμφωνα με την εμπειρική έρευνα. Συνεπώς στο πρώτο κεφάλαιο, αναλύουμε τους στόχους και τις δυνατότητες της νομισματικής πολιτικής εξετάζοντας τη βραχυχρόνια και τη μακροχρόνια καμπύλη Phillips. Επιχειρούμε επίσης μια εισαγωγική προσέγγιση στο θέμα της διαμάχης μεταξύ κανόνων και διακριτικής πολιτικής και παραθέτουμε τα επιχειρήματα υπέρ και κατά των πολιτικών αυτών, τονίζοντας και αναλύοντας ιδιαίτερα τον κανόνα του Taylor που έχει ειδική βαρύτητα στην άσκηση νομισματικής πολιτικής. Και αναφέρουμε τη σημασία των ορθολογικών προσδοκιών στην αποτελεσματικότητα της νομισματικής πολιτικής. Προχωρώντας στο δεύτερο κεφάλαιο, επιλύουμε με τη μορφή παιγνίου συνεργασίας και παιγνίου μη συνεργασίας μεταξύ της νομισματικής αρχής και του ιδιωτικού τομέα το υπόδειγμα του Barro και Gordon (1983) και βλέπουμε ποια πολιτική θα ακολουθηθεί σε κάθε περίπτωση. Τονίζουμε επίσης και το πρόβλημα της χρονικής ασυνέπειας στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής καθώς και τη σημασία της «φήμης». Στο τρίτο κεφάλαιο παραθέτονται τα συμπεράσματα της επίλυσης του υποδείγματος και γίνονται κάποιες κριτικές Τέλος η εργασία κλείνει με τη βιβλιογραφική ανασκόπηση εμπειρικών μελετών που α) αφορούν την εφαρμογή και ισχύ του κανόνα του Taylor σε αναπτυσσόμενες, αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης καθώς και τη χρήση του από την ΕΚΤ, β) το μηχανισμό μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής καθώς και γ) τη σπουδαιότητα της αξιοπιστίας των κεντρικών τραπεζών από εμπειρικής απόψεως.
Λέξη κλειδί Νομισματική πολιτική
Αξιοπιστία
Κανόνας Taylor
Ημερομηνία 30-06-2014
Άδεια χρήσης https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/