Συλλογές
Τίτλος Optimal equity portfolio construction under higher order moments
Εναλλακτικός τίτλος Βέλτιστη κατασκευή μετοχικού χαρτοφυλακίου χρησιμοποιώντας ανώτερης τάξεως ροπές
Δημιουργός Ntinenis, Nikolaos, Ντινενής, Νικόλαος
Συντελεστής Athens University of Economics and Business, Department of International and European Economic Studies
Pagratis, Spyros
Dendramis, Yiannis
Tzavalis, Ilias
Τύπος Text
Φυσική περιγραφή 65p.
Γλώσσα en
Αναγνωριστικό http://www.pyxida.aueb.gr/index.php?op=view_object&object_id=9200
Περίληψη H Άριστη Σύνθεση Χαρτοφυλακίου είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα στο πεδίο της Ποσοτικής Χρηματοοικονομικής Θεωρίας και της Θεωρίας Λήψης Επενδυτικών Αποφάσεων. Η εν λόγω θεωρία αποτελεί σημείο καμπής στην Ιστορία της Χρηματοοικονομικής Επιστήμης και θεμελιώθηκε από τον Σπουδαίο Οικονομολόγο και τιμηθέντα με το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Harry, M. Markowitz, στην εργασία του με τίτλο “Portfolio Selection” το 1952. Πριν από τη Σύγχρονη Θεωρία Χαρτοφυλακίου οι επενδυτές αξιολογούσαν και επέλεγαν μετοχές χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της Τεχνικής και της Θεμελιώδους Ανάλυσης. Πιο συγκεκριμένα οι επενδυτές χρησιμοποιούσαν την Τεχνική Ανάλυση προκείμενου να προβλέψουν την τάση και κατά συνέπεια τις μελλοντικές κινήσεις των μετοχών. Από την άλλη, η μέθοδος της Θεμελιώδους Ανάλυσης χρησιμοποιείτο από τους Επενδυτές προκειμένου να εντοπίσουν υποτιμημένα αξιόγραφα. Είναι γενικώς παραδεκτό ότι η Σύγχρονη Θεωρία Χαρτοφυλακίου άλλαξε ριζικά τον τρόπο με το οποίο οι Επενδυτές και τα διάφορα Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα επιλέγουν μετοχές για τα Χαρτοφυλάκια τους. Βάσει της Θεωρίας του Markowitz, επενδυτές πλέον στηρίζουν τις επενδυτικές τους αποφάσεις χρησιμοποιώντας εργαλεία από τη Στατιστική και τη Θεωρία Πιθανοτήτων. Η θεωρία του Markowitz καθιερώθηκε στην Ακαδημαϊκή κοινότητα ως το μοντέλο «Μέσου-Διακύμανσης», καθώς χρησιμοποιεί τις πρώτες δύο ροπές της κατανομής των αποδόσεων των μετοχών, προκειμένου να κατασκευάσει βέλτιστα χαρτοφυλάκια. Ωστόσο εμπειρικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι μοντέλο «Μέσου-Διακύμανσης» δεν είναι αρκετό, καθώς είναι στατιστικώς αποδεδειγμένο ότι οι αποδόσεις των μετοχών δεν είναι κανονικώς κατανεμημένες και επιπλέον οι προτιμήσεις των επενδυτών μπορούν να περιγραφούν από Συναρτήσεις Χρησιμότητας (Ωφελιμότητας), οι οποίες εξαρτώνται από ανώτερης τάξεως στατιστικές ροπές. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζουμε και εξετάζουμε την εφαρμογή των ανώτερης τάξεως ροπών στη διαδικασία κατασκευής ενός βέλτιστου Μετοχικού Επενδυτικού Χαρτοφυλακίου και στη συνέχεια συγκρίνουμε τα αποτελέσματα με το μοντέλο «Μέσου Διακύμανσης».
Optimal Portfolio Allocation is one of the most significant topics in the fields of Quantitative Finance and Investment Decision Theory. Portfolio Theory is a significant milestone in the history of Modern Finance which was originally formulated by the great economist and Nobel Prize winner Harry M. Markowitz when he published his paper “Portfolio Selection” in 1952. Prior to Markowitz’s Modern Portfolio Theory (“MPT”), investors and investment managers were focused on the prediction of future market directions using Technical Analysis and on the identification of undervalued stocks conducting Fundamental analysis. These two kinds of investment analysis were both based on the idea the market is inefficient and therefore using past prices and financial data one can predict future market movement. It is widely acknowledged that Modern Portfolio Theory changed radically the way investors select stocks for their portfolios after Markowitz introduced some very important notions from Statistics and Probability Theory in the investment decision process. His theory was established in the Academia as the “Mean-Variance” model because he deployed the first two moments of the asset returns’ distribution in order to construct Optimal Portfolios. However empirical studies have shown that “Mean-Variance” model is not sufficient due to the fact that asset returns are not normally distributed (excess asymmetry and kurtosis) and investors’ preferences can be represented by utility functions of higher moments. This paper examines the applications of these higher moments in the optimal portfolio construction process and compares it with the traditional “Mean Variance” model.
Λέξη κλειδί Θεωρία χαρτοφυλακίου
Χρηματοοικονομικά
Επενδύσεις
Αποδόσεις μετοχών
Χρηματιστήριο
Portfolio theory
Finance
Investments
Asset returns
Stock market
Διαθέσιμο από 2022-03-04 12:01:40
Ημερομηνία έκδοσης 01/27/2022
Ημερομηνία κατάθεσης 2022-03-04 12:01:40
Δικαιώματα χρήσης Free access
Άδεια χρήσης https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/