Abstract : | Από την ίδρυση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Χάγη το 2002, το πρώτο του είδους του και μοναδικό μέχρι σήμερα, έχει καταστεί σαφές ότι διαδραματίζει κρίσιμο και συμβολικό ρόλο στη μάχη κατά της ατιμωρησίας των μαζικών εγκλημάτων κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ένα εξαιρετικά φιλόδοξο και ιστορικό εγχείρημα που δυστυχώς παραμένει μέχρι σήμερα ανεκπλήρωτο και απέχει πολύ από την υλοποίησή του. Είναι ένας θεσμός που δεν έχει ακόμη διερευνηθεί πλήρως και λόγω του αμφιλεγόμενου χαρακτήρα του, πυροδοτεί συζητήσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητά του, ακόμη και την ίδια την ύπαρξή του. Για το λόγο αυτό και μόνο, η έρευνα αυτή στοχεύει να ρίξει φως στις λειτουργίες του ΔΠΔ και τις πιο αξιοσημείωτες ελλείψεις του και να εξερευνήσει τις δυνατότητες υπέρβασής τους προκειμένου να ενισχυθεί από τη διαδικασία. Αρκετές μελέτες σχετικά με το ΔΠΔ και τη διεθνή ποινική δικαιοσύνη από αναγνωρισμένους μελετητές και διεθνείς δικηγόρους και εμπειρογνώμονες, μαζί με δεδομένα από επίσημες πηγές δικαστηρίων, αξιολογήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στη διαδικασία. Μετά από προσεκτική εξέταση, ορισμένα από τα βασικά ευρήματα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη στενή εντολή του ΔΠΔ, την έλλειψη καθολικής υποστήριξης, τις μεροληπτικές παρεμβάσεις και τις υπερβολικά περίπλοκες νομικές διαδικασίες. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα ευρήματα, υποστηρίχθηκε επίσης ότι το ΔΠΔ είχε θετικό αποτύπωμα σε ορισμένες περιπτώσεις, είτε καταδικάζοντας διαβόητους εγκληματίες, είτε ασκώντας πίεση στα κράτη να απονείμουν δικαιοσύνη μέσω των εθνικών δικαστηρίων τους, προκειμένου να αποφύγουν την παραπομπή στο Δικαστήριο σε περίπτωση που είναι συμβαλλόμενα κράτη στο τελευταίο. Ever since the establishment of the International Criminal Court in the Hague in 2002, the first of its kind and unique to this day, it has been made clear that it has a crucial and symbolic role in the battle against impunity of mass human rights atrocities. An incredibly ambitious and historic project that unfortunately remains to this day unattainable, and far from being materialized. It is an institution that has not been fully explored yet and due to its controversial nature, it sparks debates regarding its effectiveness and even its very existence. For this reason alone, this research aims to shed some light to the functions of the ICC and its most notable shortcomings and address the possibilities of overcoming them in order to strengthen from the process. Several studies about ICC and international criminal justice by renowned scholars and international lawyers and experts along with data from official sources of Courts and Tribunals were assessed and used in the process. After careful examination, some of the key findings include but are not limited to the ICC’s narrow mandate, lack of universal support, biased interventions and overcomplicated legal procedures. In contrast to the previous findings, it was also supported that the ICC has had a positive outcome in some cases, either by convicting notorious criminals, or by putting pressure to states to administer justice through their national courts in order to avoid being referred to the Court in the event that they are state parties to the latter.
|
---|