Abstract : | Σύμφωνα με όλες τις παραδοσιακές οικονομικές θεωρίες, ο αριθμός των επιχειρήσεων σε μία αγορά όχι μόνο είναι σταθερός, αλλά καθορίζεται και από την συνθήκη ελευθέρας εισόδου. Αυτό σημαίνει ότι υπό συνθήκες τέλειου ανταγωνισμού, τα πιθανά κέρδη των ήδη υπαρχουσών επιχειρήσεων προσελκύουν νέες επιχειρήσεις, οι οποίες μπορούν ελεύθερα να εισέλθουν στην αγορά, αλλά και επιτρέπει σε επιχειρήσεις να εξέλθουν ελεύθερα όταν αυτές κάνουν ζημίες. Αυτός ακριβώς είναι ο μηχανισμός ο οποίος επιτρέπει στον τέλειο ανταγωνισμό να διατηρεί τις τιμές στο επίπεδο του οριακού κόστους. Παρατηρώντας όμως τις αγορές στον πραγματικό κόσμο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι μία τέτοια υπόθεση δεν μπορεί να είναι ρεαλιστική. Οι περισσότερες αγορές ελέγχονται από λίγες επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν θετικά κέρδη χωρίς όμως να προσελκύουν νέους ανταγωνιστές. Αυτό που τους δίνει αυτή τη δυνατότητα είναι τα εμπόδια εισόδου.Ως εμπόδια εισόδου, λοιπόν, ορίζουμε όλους εκείνους τους παράγοντες οι οποίοι εμποδίζουν νέες επιχειρήσεις από το να εισέλθουν σε μία αγορά. Διακρίνουμε δύο κατηγορίες εμποδίων, τα δομικά και τα στρατηγικά. Η διαφορά τους είναι ότι τα δομικά είναι όλα τα πλεονεκτήματα που έχει μία ήδη υπάρχουσα επιχείρηση στην αγορά, όπως είναι τα πλεονεκτήματα κόστους και ζήτησης. Από την άλλη τα στρατηγικά εμπόδια εισόδου είναι διαφορές τακτικές τις οποίες χρησιμοποιεί μία επιχείρηση προκειμένου να διασφαλίσει το μερίδιο αγοράς που έχει, αλλά και τα κέρδη της, εμποδίζοντας την είσοδο νέων επιχειρήσεων.Είναι προφανές ότι τα εμπόδια εισόδου απασχολούν τόσο τους οικονομολόγους, όσο και τις διάφορες ρυθμιστικές αρχές, καθώς έχουν άμεσες επιπτώσεις στην δομή της αγοράς και επομένως και στην κοινωνική ευημερία.Κατά την διάρκεια αυτή της εργασίας λοιπόν θα μελετήσουμε όλα αυτά τα εμπόδια, τα οποία είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό μπορούν να επηρεάσουν την δομή της αγοράς, όπως παρουσιάστηκαν από τους διάφορους οικονομολόγους από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα περίπου, μέχρι σήμερα.
|
---|