| Abstract : | Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε σήμερα χαρακτηρίζεται από σημαντικές μακροοικονομικές μεταβλητές, που μετρούν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χωρών. Οι κύριες συνιστώσες της αλληλεξάρτησης των διαφόρων οικονομιών είναι αφενός η ροή των αγαθών και υπηρεσιών και αφετέρου η παγκόσμια ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Σε μία παγκόσμια αγορά, η ικανοποιητική διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων μεταξύ των χωρών, είναι δυνατή μόνο στο βαθμό που η μετατροπή των εγχώριων νομισμάτων σε συνάλλαγμα και αντίστροφα του συναλλάγματος σε εγχώριο νόμισμα γίνεται εύκολα και με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Στην συγκεκριμένη διπλωματική εργασία, μελετάται η αγορά συναλλάγματος μέσα στα πλαίσια ενός παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Συγκεκριμένα, επιχειρείται η κατανόηση της αλληλεπίδρασης των διεθνών νομισματικών μεταβλητών, μελετώντας τις διεθνείς σχέσεις ισοδυναμίας που συνδέουν το συνάλλαγμα, τα επιτόκια και τον πληθωρισμό. Οι σχέσεις αυτές, αποτελούν την βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται το μοντέλο αποτίμησης διεθνών περιουσιακών στοιχείων (International Asset Pricing Model – ICAPM), που στηρίζεται στην ύπαρξη της αποτελεσματικότητας των αγορών και στις αποκλίσεις από την Ισοδυναμία της Αγοραστικής Δύναμης (PPP). Παράλληλα, επιχειρείται η ανάλυση της χρησιμότητας της αντιστάθμισης του συναλλαγματικού κινδύνου, χρησιμοποιώντας ως αντισταθμιστικά εργαλεία τα Συμβόλαια Μελλοντικής Εκπλήρωσης (Futures). Το εμπειρικό μέρος της εργασίας χωρίζεται σε δύο υποενότητες. Αρχικά, χρησιμοποιείται μια παραλλαγή του ΙCAPM που συμπεριλαμβάνει τον συναλλαγματικό κίνδυνο (δώδεκα χωρών) ως συντελεστή αποτίμησης κινδύνου, ενώ ταυτόχρονα εκμαιεύονται χρήσιμα συμπεράσματα αναφορικά με τις δυνατότητες διαφοροποίησης του κινδύνου των χαρτοφυλακίων των επενδυτών σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα, χρησιμοποιώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των εννέα κυριοτέρων νομισμάτων, διαπιστώνεται ο ρόλος τους στην πρόσφατη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007, και στο κατά πόσο κάποια από αυτά καταφέρανε να σηκώσουνε το βάρος αυτής κρίσης. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από το εμπειρικό κομμάτι, είναι ότι οικλυδωνισμοί των ρευστών συναλλαγματικών ισοτιμιών μέσω των συνεχών ανατιμήσεων και υποτιμήσεων των διεθνών νομισμάτων, χρησιμοποιούνται ως εργαλείο από τις εκάστοτε κεντρικές τράπεζες των χωρών, έτσι ώστε οι εξαγωγές τους να φθηνύνουν και με αυτό τον τρόπο να «εισάγουν» ζήτηση για τα ντόπια προϊόντα απ’ έξω. Ως φυσικό επακόλουθο αυτής της πολιτικής των κρατών, δίνεται η δυνατότητα στους επενδυτές να διαφοροποιήσουν τον κίνδυνο των χαρτοφυλακίων τους σε παγκόσμιο επίπεδο, χρησιμοποιώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες προς όφελός τους. Στο δεύτερο κομμάτι της εμπειρικής μελέτης, πραγματοποιείται η αντιστάθμιση του συναλλαγματικού κινδύνου από την σκοπιά των επενδυτών που έχουν ως εγχώριο νόμισμα το ευρώ και επενδύουν σε μετοχές των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, ελέγχεται η αποτελεσματικότητα της αντιστάθμισης της συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου με εναλλακτικές προσεγγίσεις του βέλτιστου αντισταθμιστή (hedge ratio), αποδεικνύοντας ότι η χρήση των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης πάνω στην συναλλαγματική ισοτιμία μπορούν να αποτελέσουν ένα ιδιαιτέρως αποτελεσματικό εργαλείο αντιστάθμισης. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από το δεύτερο κομμάτι της εμπειρικής μελέτης προτείνουν τον βέλτιστο αντισταθμιστή συναλλαγματικού κινδύνου που ενσωματώνει μη-στασιμότητα, μακροπρόθεσμη σχέση ισορροπίας, αλλά και βραχυπρόθεσμες δυναμικές, αποδεικνύοντας την χρησιμότητά του ως εργαλείο αντιστάθμισης. Κάνοντας διάφορες συγκρίσεις με βάση την αποτελεσματικότητα των εναλλακτικών προσεγγίσεων του βέλτιστου αντισταθμιστή, καταλήγουμε στο ότι το υπόδειγμα διόρθωσης σφαλμάτων (Error Correction Model – ECM) με σφάλματα GARCH (1,1) υπερέχει σε σχέση με τα υπόλοιπα σε όρους μείωσης του συναλλαγματικού κινδύνου.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.