| Abstract : | Η πλήρης ορθολογικότητα είναι ο θεμέλιος λίθος της Οικονομικής Επιστήμης. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει μια συνεχιζόμενη προσπάθεια χαλάρωσης αυτής της υπόθεσης στην οικονομική βιβλιογραφία, η οποία στηρίζεται τόσο σε πειραματικά όσο και εμπειρικά δεδομένα. Η εργασία αυτή εστιάζει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία μοντέλων πεπερασμένης ορθολογικότητας, τα οποία περιλαμβάνουν χρονικά ασυνεπείς οικονομικούς φορείς που δίνουν δυσανάλογη βαρύτητα σε άμεσα υλοποιήσιμα ενδεχόμενα σε σχέση με αυτά που πραγματοποιούνται με κάποια καθυστέρηση. Κάνω μια επισκόπηση των διαθέσιμων πειραματικών δεδομένων που υποδεικνύουν την χρονική ασυνέπεια των οικονομικών φορέων και τα προβλήματα αυτοελέγχου που αυτοί αντιμετωπίζουν, καθώς και τους επικρατούντες τρόπους μοντελοποίησης τους, όπως οι (β,δ) προτιμήσεις. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό αυτών των μοντέλων είναι η διάκριση μεταξύ 'επιτήδευσης' (sophistication) και 'αφέλειας' (naïvete) αναφορικά με τον βαθμό επίγνωσης των ατόμων για τα προβλήματα αυτοελέγχου που αντιμετωπίζουν. Επιλέον, παρουσιάζεται μια πληθώρα περιπτώσεων στις οποίες η χρονική ασυνέπεια μας βοηθάει να εξηγήσουμε κάποιες παρατηρήσεις, όπως η τάση των ατόμων να κωλυσιεργούν, ή οι λάθος προβλέψεις τους για την μελλοντική συμμετοχή τους σε γυμναστήρια. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην περίπτωση του εθισμού, όπου αντιπαρατίθενται δύο μοντέλα που υποθέτουν πλήρη και πεπεραμένη ορθολογικότητα, αντίστοιχα, και μελετώνται οι επιπτώσεις που έχει η κάθε υπόθεση σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Ένας αρκετά υψηλότερος φόρος κατανάλωσης τσιγάρων δικαιολογείται αν υποτεθούν χρονικά ασυνεπείς φορείς, καθώς και άλλα μέτρα που λειτουργούν ως δεσμευτικοί μηχανισμοί για αυτούς. Τέλος, συζητώ εν συντομία θεωρητικούς λόγους για την υιοθέτηση της υπόθεσης της πεπερασμένης ορθολογικότητας, και απαντώ σε κάποιες κριτικές που εγείρονται εναντίον της, όπως αυτή της καταλληλότητας χρήσης 'εκλογικευμένων' μοντέλων περιγραφής της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Perfect rationality is the cornerstone upon which the foundation of economics as a science is based. However, there is an ongoing trend among the economic theory literature to relax this assumption, based on both experimental and empirical evidence. In this dissertation, the focus is placed on a specific case of bounded rationality models involving time-inconsistent agents, who put disproportional weight to immediate outcomes relative to delayed ones. We overview the experimental evidence suggesting that agents are time-inconsistent and have self-control problems, as well as the most popular ways to model them, such as the (β,δ) model. An important aspect of those models is the distinction between ‘sophistication’ and ‘naïvete’, regarding individuals’ cognizance of their self-control problems. Also, a plethora of observations into which time-inconsistency helps us to gain useful insights is presented, such as the tendency of individuals to procrastinate, or their mispredictions about future health club attendance. Special attention is given to the case of addiction, where a fully rational and a boundedly rational model are presented vis-à-vis, and their policy implications are discussed. A significantly higher excise tax on cigarette consumption is justified if agents are assumed to be time-inconsistent, as well as other measures that work as commitment devices for them. Lastly, we briefly discuss the theoretical motivation behind the bounded rationality hypothesis, and address some critiques aimed at it, such as those that view as appropriate the use of ‘rationalized’ models to describe human behavior.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.