Abstract : | Εστιάζοντας στην αυξημένη σημασία της δημοσιονομικής πολιτικής στις CEECs με ένα συναλλαγματικό επιτόκιο συγκριτικά με το ευρώ, η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει και αναλύει τα αποτελέσματα συνεργασίας δύο χώρων σε επίπεδο δημοσιονομικής πολιτικής, θεωρώντας το συναλλαγματικό επιτόκιο σταθερό. Το μοντέλο που θα χρησιμοποιηθεί περιλαμβάνει υποθέσεις σχετικά με την οικονομική δομή των δύο χωρών και παρουσιάζουν αποτελεσματικούς δείκτες προσαρμοσμένοι βασιζόμενοι σε μεταβλητές του μακρό περιβάλλοντος των δύο χωρών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η καθοριστική σημασία στην οικονομία, της ιδιοκτησιακής δομής των επιχειρήσεων.Πιο αναλυτικά, στο μοντέλο που θα χρησιμοποιήσουμε η “ισχυρή” οικονομία απεικονίζει EMU και η “μη ισχυρή” αναδεικνύει τα νέα μέλη της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η κάθε χώρα μέλος χαρακτηρίζεται από τη δική της δημοσιονομική και νομισματική πολιτική. Η κεντρική τράπεζα κάθε χώρας υιοθετεί ένα σταθερό συναλλαγματικό επιτόκιο, ενώ οι υπόλοιπες αρχές διαμόρφωσης της νομισματικής πολιτικής εστιάζουν στη διαμόρφωση στρατηγικών σταθεροποίησης της τοπικής οικονομίας. Η κάθε χώρα χρησιμοποιεί τις κυβερνητικές δαπάνες σαν βασικό εργαλείο δημοσιονομικής πολιτικής και τις προσαρμόζει ανάλογα με τις κινήσεις του GDP. επιπλέον, γίνεται η υπόθεση ότι ο κυβερνητικός προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος σε κάθε περίοδο. Η κεντρική τράπεζα της ισχυρής χώρας ακολουθεί τον τύπο του Taylor για τη διαμόρφωση του επιτοκίου. Καθώς, οι δύο κυβερνήσεις συνεργάζονται στα πλαίσια δημοσιονομικής πολιτικής , η κάθε κυβέρνηση ασχολείται με τη διαμόρφωση εκείνων των παραμέτρων που οδηγούν το GDP να μεγιστοποιεί την “άνευ όρων” προσδοκία του σταθμισμένου μέσου όρου της ευημερίας των νοικοκυριών σε “ισχυρή” και “μη ισχυρή” οικονομία. Η κεντρική τράπεζα της ισχυρής οικονομίας επιλέγει εκείνες τις παραμέτρους όπως ο πληθωρισμός και το GDP με σκοπό την μεγιστοποίηση της ευημερίας των τοπικών νοικοκυριών. Έστω ένα μη συνεργατικό “παιχνίδι” όπου όλοι οι παίκτες λειτουργούν ταυτόχρονα, ο κάθε παίκτης θεωρεί τις πράξεις των άλλων σαν δεδομένες και επιλέγει τις παραμέτρους που θα χρησιμοποιήσεις ώστε να μεγιστοποιήσει την ευημερία των νοικοκυριών του. Focusing on the growing importance of fiscal policy in CEECs with a single exchange rate compared to the euro, this paper examines and analyzes the results of bilateral cooperation at the fiscal policy level, considering the exchange rate stable. The model to be used includes hypotheses about the economic structure of the two countries and presents effective indicators adapted based on variables of the long environment of the two countries. A typical example is the crucial importance in the economy, of the ownership structure of businesses.More specifically, in the model we will use, the "strong" economy depicts EMU and the "weak" one highlights the new members of the European Union.Each member state is characterized by its own fiscal and monetary policy. The central bank of each country adopts a fixed exchange rate, while the other principles of monetary policy focus on shaping local economy stabilization strategies. Each country uses government spending as a key fiscal policy tool and adjusts it according to GDP growth. in addition, it is assumed that the government budget is balanced in each period.The central bank of the powerful country follows Taylor's formula for setting the interest rate. As the two governments work together on fiscal policy, each government is working to shape those parameters that drive GDP to maximize the "unconditional" expectation of a weighted average household welfare in "strong" and "weak" economy.The central bank of the strong economy chooses those parameters such as inflation and GDP in order to maximize the well-being of local households. Even if it is a non-cooperative "game" where all players operate at the same time, each player considers the actions of others as a given and chooses the parameters you will use to maximize the well-being of their households.
|
---|