| Abstract : | Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια της προσπάθειας οικονομικής ανάκαμψης της Ευρώπης, προωθείται η ‘επανεκβιομηχάνισή’ της μέσω του ‘επαναπατρισμού’ παραγωγικών δραστηριοτήτων. Ως ‘επαναπατρισμός’ (reshoring) νοείται η μερική ή ολική επιστροφή των δραστηριοτήτων από χώρες εκτός ΕΕ είτε στη χώρα της μητρικής εταιρείας (backshoring) είτε στην ευρύτερη περιοχή (nearshoring). Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, η τάση για επαναπατρισμό δραστηριοτήτων φαίνεται να είναι εντονότερη στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης. Οι δραστηριότητες στην πλειονότητα των περιπτώσεων επαναφέρονται στη χώρα της μητρικής εταιρείας και λιγότερο σε χώρες πλησίον της. Σε επαναπατρισμό δραστηριοτήτων προβαίνουν κυρίως μεγάλες επιχειρήσεις (ιδίως του κλάδου της -μεταποίησης) με βασικότερο κίνητρο την βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων τους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για προϊόντα εντάσεως τεχνολογίας. Η τάση για επαναπατρισμό των παραγωγικών δραστηριοτήτων φαίνεται να ενισχύεται λόγω της πανδημίας Covid-19, η οποία ανέδειξε την τρωτότητα των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων και, ως εκ τούτου την ανάγκη αναθεώρησής τους. Στην Ελλάδα έχει καταγραφεί μόνο μία περίπτωση επαναπατρισμού παραγωγικών δραστηριοτήτων, γεγονός που συνδέεται με τη διάρθρωση των παραγωγικής βάσης. Η ελληνική βιομηχανία απαρτίζεται κυρίως από μικρομεσαίες επιχειρήσεις χωρίς εξαγωγική κουλτούρα. Συνεπώς, προκειμένου να αξιοποιήσουν τη θέληση της Ευρώπης για επανεκβιομηχάνιση, οι ελληνικές εταιρείες, και δη οι μικρομεσαίες, πρέπει να στοχεύσουν την ένταξή τους σε διεθνείς αλυσίδες αξίας, αναλαμβάνοντας δραστηριότητες που μέχρι πρότινος μεγάλες ευρωπαϊκές επιχείρησες είχαν εκχωρήσει εξωχώρια. Θα πρέπει επίσης να επικεντρωθούν στην παραγωγή διαφοροποιημένων προϊόντων, εντάσεως τεχνολογίας και υψηλής προστιθέμενης αξίας. Για το σκοπό αυτό επιβάλλεται ενίσχυση της εξωστρέφειας και αύξηση του επιπέδου καινοτομίας τους, η επίτευξη των οποίων προϋποθέτει την απόφαση για δραστικές αλλαγές από τις επιχειρήσεις, όπως επίσης και την ενεργή συμβολή της Πολιτείας.
Recently, In the framework of Europe's economic recovery effort, its 're-industrialization' has been promoted through the concept of 'reshoring' productive activities. ‘Reshoring’ comprises bringing (partially or in full) the activities previously offshored to non-EU countries, either back to the country of the parent company (back-shoring) or to a nearby country (near-shoring). According to data collected so far, the trend of reshoring activities appears to be more intense in case of the industrialized countries of Western Europe. The activities in most cases are back-shored than near-shored. Reshoring of activities is mostly decided by large companies (mostly of the manufacturing sector), with the main motive being the improvement of product quality, especially when it comes to technology-intensive products. The trend of reshoring production activities seems to be intensifying due to the Covid-19 pandemic, which revealed the vulnerability of global supply chains and, thus, the need for their transformation. In Greece, only one case of reshoring has been recorded, a fact that is related to the structure of the productive base; Greek industry consists mainly of small and medium-sized enterprises without global mindset. Therefore, in order to take advantage of Europe's will for re-industrialization, Greek companies, especially small and medium-sized ones, must aim at joining global value chains, undertaking activities that large European companies have assigned overseas. They should also focus on producing diversified products, technology-intensive and high value-added. To this end, it is necessary to strengthen their extroversion and increase their level of innovation, the achievement of which presupposes the decision for drastic changes by the companies as well as the active government support.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.