| Περίληψη : | Ο σκοπός αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η ανάλυση του δικαιώματος στη φορητότητα δεδομένων στο πλαίσιο του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΓΚΠΔ) και της σχέσης του δικαιώματος στη φορητότητα και του ανταγωνισμού. Το δικαίωμα στη φορητότητα δεδομένων εξελίχθηκε για πρώτη φορά μέσω μιας γενικότερης νομοθεσίας και ειδικότερα μέσω του ΓΚΠΔ. Το δικαίωμα στη φορητότητα (άρθρο 20 του ΓΚΠΔ) προσφέρει στα άτομα (υποκείμενα των δεδομένων) έναν εύκολο τρόπο διαχείρισης των προσωπικών τους δεδομένων. Διευκολύνει την εύκολη μεταφορά, αντιγραφή ή μεταφορά προσωπικών δεδομένων από ένα περιβάλλον πληροφορικής σε άλλο. Τα υποκείμενα των δεδομένων έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν τα δικά τους προσωπικά δεδομένα, τα οποία έχουν υποβληθεί σε επεξεργασία με αυτοματοποίηση μέσω επεξεργαστή, σε δομημένη, ευρέως χρησιμοποιούμενη και μηχανικά αναγνώσιμη μορφή (π.χ. XML, JSON, CSV κ.λπ.). Έχουν επίσης το δικαίωμα να ζητήσουν από τον υπεύθυνο επεξεργασίας να διαβιβάσει τα εν λόγω δεδομένα σε άλλον υπεύθυνο επεξεργασίας, χωρίς αντίρρηση από τον αρχικό υπεύθυνο επεξεργασίας. Εάν είναι τεχνικά εφικτό, μπορεί κανείς να ζητήσει τη μεταφορά των δεδομένων του απευθείας από τον έναν επεξεργαστή στον άλλο. Η άσκηση του δικαιώματος δεν επηρεάζει αρνητικά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων. Επιπλέον, η άσκηση του δικαιώματος φορητότητας δεδομένων δεν επηρεάζει την άσκηση των άλλων δικαιωμάτων του υποκειμένου των δεδομένων, τα οποία ασκούνται ανεξάρτητα. Η σχέση μεταξύ του δικαιώματος στη φορητότητα και του ανταγωνισμού και της καινοτομίας είναι ασαφής. Ωστόσο, οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι υπό ορισμένες συνθήκες το νέο δικαίωμα προωθεί τον υγιή ανταγωνισμό και την καινοτομία σε συγκεκριμένους τομείς. Η φορητότητα δεδομένων αναδύεται πλέον σε πολλές πτυχές της νομοθεσίας και της χάραξης πολιτικής της ΕΕ. Σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο της ΕΕ, η έλλειψη φορητότητας δεδομένων μπορεί να εκμεταλλεύεται τους καταναλωτές όταν περιορίζει την επιλογή ανταγωνιστικών προσφορών τους.
The purpose of the dissertation is the analysis of the right to data portability in the context of the General Regulation of Personal Data Protection (GDPR) and the relationship between the right to portability and competition. The right to data portability has evolved for the first time through a more general piece of legislation and in particular through the GDPR. The right to portability (Article 20 of GDPR) offers individuals (data subjects) an easy way to manage their own personal data. It facilitates the easy transfer, copying or transfer of personal data from one IT environment to another. Data subjects have the right to receive their own personal data, which has been processed by automation through a processor, in a structured, commonly used and machine-readable format (e.g., XML, JSON, CSV, etc.). They also have the right to request that the data controller transfer the data in question to another controller, without objection from the original data controller. If technically feasible, one can request that their data be transferred directly from one processor to another. The exercise of the right does not adversely affect the rights and freedoms of others. Moreover, the exercise of the right to data portability does not affect the exercise of the other rights of the data subject, which are exercised independently. The relationship between the right to portability and competition and innovation is unclear. However, most analysts believe that under certain circumstances the new right promotes healthy competition and innovation in specific areas. Data portability is now emerging in several aspects of EU law and policymaking. According to the EU law framework, a lack of data portability may exploit consumers when it restricts their choice of competing offers.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.