| Περίληψη : | Μετά το 1945, οι ειρηνευτικές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν σε ένα κρίσιμο νέο και καινοτόμο εργαλείο στο μηχανισμό διατήρησης της ειρήνης και της ασφάλειας σε παγκόσμιο επίπεδο, που την περίοδο μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, υπέστησαν σημαντικές αλλαγές ως αποτέλεσμα της μεταβαλλόμενης φύσης της παγκόσμιας ασφάλειας. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), καθώς και οι υπόλοιποι οργανισμοί και δομές που εμπλέκονταν στη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης, αντιμετώπισαν μια σημαντική πρόκληση ως αποτέλεσμα των αλλαγών αυτών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με τη διάλυση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, η διεθνής κοινότητα ήρθε αντιμέτωπη με μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε ό,τι αφορά την ικανότητά της να αναλαμβάνει δράση σε κρίσιμα ζητήματα που άπτονταν της διεθνούς ασφάλειας. Οι προκλήσεις αυτές αποτέλεσαν ένα σημαντικό τεστ για το πόσο καλά μπορούσε να προσαρμοστεί η διεθνής διπλωματία στις νέες γεωπολιτικές συνθήκες της εποχής. Πολλοί διεθνείς οργανισμοί έπρεπε να χαράξουν, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μια στρατηγική, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση που απείλησε να αποσταθεροποιήσει την περιοχή των Βαλκανίων. Όλοι οι διεθνείς δρώντες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, χάραξαν τις δικές τους αντίστοιχες στρατηγικές για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθεμία με τον δικό τους βαθμό επιτυχίας αλλά και αποτυχίας.
After 1945, peace operations became a critical new and innovating tool in the system for maintaining peace and security on a global scale. In the years following the Cold War they underwent a major transformation as a result of the changing nature of global security. The United Nations (UN), NATO and all other structures and organizations involved in maintaining international peace, faced a major challenge as a result of this transformation. With the breakup of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia in the early 1990s, one of the greatest challenges to the international community's capacity to act was presented. An important test of how well international diplomacy could adapt to the new geopolitics of the time. Many international organizations had to devise a strategy to deal with the crisis that threatened to destabilize the Balkans in a short period of time. All international actors, including the European Union, NATO and the United Nations, have drawn up their respective strategies to deal with the crisis, with varying degrees of success and failure.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.