| Περίληψη : | Εάν παίρναμε το ρίσκο να βάλουμε ένα τίτλο στη εποχή μας, ενδεχομένως να ήταν "Η εποχή της ανασφάλειας". Η Ελλάδα της κρίσης αλλά και ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών χωρών βιώνει μία περίοδο όπου οι λέξεις σταθερότητα και ασφάλεια στους τομείς της οικονομίας και της κοινωνικής πρόνοιας φαντάζουν μακρινές και ξεχασμένες. Οι κυβερνήσεις φαίνεται να εξυπηρετούν τα συμφέροντα επιχειρήσεων και τραπεζών αφήνοντας σε δεύτερη ενδεχομένως ακόμα πιο κάτω μοίρα τις ανάγκες των πολιτών. Γνωρίζουμε όμως ότι η ικανοποίηση της ανάγκης των ανθρώπων να αισθάνονται ασφαλείς είναι βασική για τη πορεία τους (Maslow). Δεδομένων όμως των παραπάνω, κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και κρατικοί φορείς αδυνατούν να τη παρέχουν στους πολίτες. Αναμενόμενο λοιπόν ήταν να δημιουργηθούν εκείνοι οι φορείς όπου θα καλύψουν αυτή την ανάγκη, θα δώσουν δηλαδή στους πολίτες την ελπίδα ότι τους στηρίζουν ή θα τους στηρίξουν σε περίπτωση που κάτι συμβεί. Τη τελευταία δεκαετία στη χώρα μας οι οργανώσεις μη κυβερνητικού/ κερδοσκοπικού χαρακτήρα έχουν δεκαπλασιαστεί. Η συμμετοχή τους δε στους διαφημιστικούς χρόνους καναλιών, ραδιοφώνων, διαδικτυακών σελίδων και έντυπων μέσων έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα. Τα προβαλλόμενα από αυτούς μηνύματα καλούν τους πολίτες να δράσουν είτε οικονομικά είτε προσφέροντας εθελοντική εργασία. Σκοπός λοιπόν αυτής της εργασίας είναι η σκιαγράφηση του προφίλ των ατόμων που επικοινωνούν με το κοινό και το καλούν να συνεισφέρει. Την ευθύνη αυτού του έργου την έχουν οι επαγγελματίες των δημοσίων σχέσεων. Ως εκ τούτου ο ερευνητής θέλησε να απευθυνθεί σε αυτούς και μέσω δομημένου ερωτηματολογίου να τους καλέσει να απαντήσουν για τη φύση της εργασίας τους, τις αρμοδιότητες που αναλαμβάνουν, τη θέση τους στον οργανισμό και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Αποτέλεσμα της έρευνας ήταν η συλλογή πληροφοριών από 43 μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και ασκούν δημόσιες σχέσεις. Η φύση του ερωτηματολογίου ήταν τέτοια που μας έδωσε τη δυνατότητα να σκιαγραφήσουμε όχι μόνο το προφίλ του υπευθύνου των δημοσίων σχέσεων αλλά και ολόκληρου του οργανισμού. Η έρευνα κατέληξε ότι οι οργανισμοί που ασκούν δημόσιες σχέσεις είναι μικροί σε σχήμα, με περιορισμένο έμμισθο και περισσότερο εθελοντικό προσωπικό. Δραστηριοποιούνται κυρίως με θέματα ανθρωπιστικά και περιβαλλοντολογικά. Εφαρμόζουν τις αρχές των δημοσίων σχέσεων τα τελευταία 8 χρόνια, είτε αυτές ασκούνται από επαγγελματίες του κλάδου που απασχολούνται στον οργανισμό είτε από εθελοντές, τη διοίκηση και το τμήμα marketing. Τα βασικά εργαλεία άσκησης είναι το διαδίκτυο (internet site & social media) και η διοργάνωση εκδηλώσεων (bazaar, gala) και ο λόγος εφαρμογής τους είναι η ανάγκη για προβολή του έργου τους στο κοινό και η προσέλκυση υποστηρικτών. Οι υπεύθυνοι των δημοσίων σχέσεων είναι στη πλειοψηφία τους γυναίκες, 32 περίπου ετών, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και χαμηλότερες απολαβές από αυτές των ανδρών συναδέλφων τους. Ασκούν δημόσιες σχέσεις με ελάχιστους πόρους, αντιμετωπίζοντας ένα αγκυλωμένο νομοθετικό πλαίσιο και καθημερινές αρμοδιότητες τέτοιες που δεν αφήνουν χρόνο για έρευνα και προγραμματισμό. Χαίρει της εκτίμησης της διοίκησης και βρίσκεται υψηλά στην βαθμίδα των οργανισμών. Πιστεύει ότι το μέλλον ανήκει στις δημόσιες σχέσεις και ελπίζει για αύξηση πόρων και εκπαίδευση του κοινού.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.