| Περίληψη : | Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτελούσαν ανέκαθεν ένα στοιχείο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια την ταυτότητα της ΕΕ, διακατέχοντας τις πολιτικές και τις σχέσεις της με τρίτες χώρες. Οι αλλαγές που επέφερε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου στη διεθνή πολιτική σκηνή οδήγησαν στη σύναψη εμπορικών και αναπτυξιακών συμφωνιών που περιείχαν ρήτρες για την προώθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της δημοκρατίας ως προϋποθέσεις λήψης της αναπτυξιακής βοήθειας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι συμφωνίες της ΕΕ με τις χώρες ΑΚΕ άλλαξαν άρδην. Η Συμφωνία του Κοτονού ανάμεσα στα δύο μέρη περιείχε αμοιβαίες υποχρεώσεις και ευθύνες για το εμπόριο και την αναπτυξιακή βοήθεια, μετατρέποντας τον ρόλο της ΕΕ στην προώθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις χώρες ΑΚΕ σε έναν τριπλό ρόλο που περιλαμβάνει: α) τη διαμόρφωση και υπαγόρευση τόσο των όρων των συμφωνιών, όσο και των μέτρων αντιμετώπισης των παραβιάσεών τους, β) την παροχή αναπτυξιακής βοήθειας, καθώς και τη σύνδεση αυτής με την προώθηση της δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και γ) την αξιολόγηση των σχετικών με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έργων. Ωστόσο, βάσει των ευρημάτων της έρευνας της παρούσας διπλωματικής εργασίας, εντοπίστηκε ότι μία σειρά προβλημάτων και αστοχιών δυσχεραίνουν σημαντικά την αποτελεσματική εκτέλεση αυτού του ρόλου. Ως εκ τούτου, η άμεση και επιτυχής επίλυση των συγκεκριμένων προβλημάτων, μέσω της υιοθέτησης αποτελεσματικών μέσων αντιμετώπισης, κρίνεται επιτακτικής σημασίας, εν αναμονή μάλιστα της εφαρμογής της νέας συμφωνίας «μετα-Κοτονού».
Human Rights have always been an element inextricably linked to the very identity of the EU, dominating its policies and relations with third countries. The changes brought about by the end of the Cold War in the international political arena, led to the conclusion of trade and development agreements that contained clauses for the promotion of Human Rights and democracy as conditions for receiving development aid. Under these circumstances, the EU's agreements with the ACP countries have changed drastically. The Cotonou Agreement between the two parties contained mutual obligations and responsibilities for trade and development aid, transforming the EU's role in promoting Human Rights in ACP countries into a triple role that includes: α) shaping and dictating the terms of the agreements, as well as the measures to deal with their violations, b) providing development aid, as well as relating this aid to the promotion of democracy and Human Rights, and c) evaluating the Human Rights projects. However, based on the research findings of the current thesis, it was found that a series of problems and failures significantly hinder the effective performance of this role. Therefore, the immediate and successful resolution of these specific problems, through the adoption of effective countermeasures, is deemed imperative, especially in anticipation of the new Post-Cotonou Agreement’s implementation.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.