| Περίληψη : | « Όμως ο πόλεμος δε τελείωσε ακόμα. Γιατί κανένας πόλεμος δε τελείωσε ποτέ! » Με αφορμή τις «Εποχές» του Μανόλη Αναγνωστάκη, και την ζοφερή πραγματικότητα της διεξαγωγής ενός πολέμου εντός ευρωπαϊκού εδάφους, η συγκεκριμένη εργασία έρχεται να μελετήσει την Ευρωπαϊκή αμυντική ολοκλήρωση. Στηριζόμενοι στην ιστορία της Ένωσης θα κωδικοποιήσουμε όλα τα αμυντικά εγχειρήματα που έλαβαν χώρα σε αυτήν, παρουσιάζοντας το τρέχον θεσμικό πλαίσιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η τελευταία θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, αφού μέσω αυτής, η πολιτική άμυνας και ασφάλειας απέκτησε πραγματική πνοή και απεγκλωβίστηκε μερικώς από τα στεγανά του διακυβερνητισμού. Με το διεθνές περιβάλλον να βρίσκεται σε πλήρη αστάθεια, η αμυντική πολιτική επιστρέφει ως πρωταρχικό θέμα συζήτησης, τόσο στην ατζέντα των κυβερνήσεων, όσο και της Ένωσης και η κατάργηση της ομοφωνίας φαίνεται να αποτελεί μείζον ζήτημα για την επόμενη μέρα. Καταγράφοντας τις ενωσιακές και εθνικές συνέργειες αμυντικού χαρακτήρα, θα δώσουμε τις κατευθύνσεις που φαίνεται να ακολουθεί το εγχείρημα της άμυνας. Σημαντικότερο, ακόμη και της καταγραφής των αμυντικών συνεργασιών, είναι οι τρόποι πραγματοποίησης αυτών. Η ενοποίηση συνήθως επέρχεται μέσα από κρίσεις. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις και η προσπάθεια αλλαγής των ευρωπαϊκών συνόρων μέσω του Ρωσικού επεκτατισμού αποτελούν αδιαμφισβήτητα τον επιταχυντή αμυντικών εξελίξεων. Το εάν η Ευρώπη θα καταφέρει να επεκτείνει το «θαύμα» της ΟΝΕ και στον τομέα της άμυνας ή αν θα αποτελέσει μια ακόμη απέλπιδα προσπάθεια, μέλλει να φανεί.
“But the war isn’t over yet. Because no war is ever over!”. Considering the “Epoxes” (translate: Seasons) of Manolis Anagnostakis, as well as the bleak reality of a war prosecution in European territory - this thesis is going to cogitate the European defense integration. Based on the European history, we will code all the defense ventures which took place in the EU, giving the current institutional framework, as it shaped by the Lisbon Treaty. This Treaty is highly importance because, through it, the security and defense policy acquired impetus and simultaneously unburdened itself of the barriers which caused by inter-governmentalism. Since the international environment is experiencing an entire instability, the defense policy is coming back as the main topic of discussion both in national and supranational agenda. Also, the elimination of consensus seems to be a burning issue for the day after. Putting the national as well the supranational defense synergies on paper, we are going to show the directions that seems to be followed by the defense venture. The most important, even from the above mentioned, are the ways that can drive these collaborations into their accomplishment. The integration usually emerges through crises. The terror attacks as well as the attempt of changing the European boarders by the Russian expansionism, are considered undoubtedly as the accelerator of defense progress. If Europe manage to expand the miracle of EMU in field of defense or be another failed attempt will remain to be seen.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.