| Περίληψη : | Σε αυτή τη διατριβή, η μέθοδος stochastic spanning, όπως παρουσιάστηκε από τους Arvanitis, Hallam, Post, και Topaloglou (2019), χρησιμοποιείται για να εξετάσει εάν ένα συγκαταβατικό χαρτοφυλάκιο με μετοχές και ομόλογα καλύπτει επαρκώς διευρυμένα χαρτοφυλάκια που περιλαμβάνουν εμπορεύματα, ξένα συναλλάγματα και ακίνητα. Ο στόχος είναι να αξιολογηθεί εάν η εισαγωγή νέων αξιών ή η χαλάρωση των περιορισμών επέκτεινε τις επενδυτικές ευκαιρίες για επενδυτές που αποφεύγουν τον κίνδυνο. Εξετάζονται επτά συνδυασμοί χαρτοφυλακίων χρησιμοποιώντας παραμετρικά μέτρα σε μια εκτός δείγματος ρύθμιση, ακολουθώντας μια μεθοδολογία παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιήθηκε από τους Duc Khuong Nguyen, Nikolas Topaloglou και Thomas Walther (2020). Η εμπειρική ανάλυση αποκαλύπτει περιπτώσεις όπου το παραδοσιακό χαρτοφυλάκιο υπερισχύει του επαυξημένου, υποδεικνύοντας ότι τα οφέλη από τη διαφοροποίηση με εναλλακτικές κατηγορίες περουσίας ενδέχεται να μην είναι κατάλληλα για όλους τους επενδυτές που αποφεύγουν τον κίνδυνο. Οι ποικίλες μετρήσεις απόδοσης υποδεικνύουν ότι οι παραδοσιακοί επενδυτές ενδέχεται να επωφεληθούν από την επέκταση των χαρτοφυλακίων τους με εναλλακτικές κατηγορίες περιουσίας, με την αποτελεσματικότητα να εξαρτάται από την προτίμησή τους προς συγκεκριμένες μετρήσεις απόδοσης. Συνολικά, δεν βρέθηκαν πειστικά επιχειρήματα προς υποστήριξη ενός χαρτοφυλακίου έναντι του άλλου, υπογραμμίζοντας τη σημασία των ατομικών προτιμήσεων στον σχεδιασμό στρατηγικών διαφοροποίησης.
In this thesis, the stochastic spanning approach, as introduced by Arvanitis, Hallam, Post, and Topaloglou (2019), is utilized to investigate whether a conventional stock and bond portfolio adequately covers expanded portfolios incorporating commodities, foreign exchange, and real estate. The goal is to evaluate whether the introduction of new securities or the relaxation of investment constraints expands the investment opportunities for risk-averse investors. Seven portfolio combinations are examined using parametric measures in an outof-sample setting, following a methodology similar to that employed by Duc Khuong Nguyen, Nikolas Topaloglou, and Thomas Walther (2020). The empirical analysis reveals instances where the traditional portfolio encompasses the augmented one, implying that diversification benefits from alternative asset classes may not be universally applicable to all risk-averse investors. The diverse performance measures indicate that traditional investors could potentially gain from augmenting their portfolios with alternative asset classes, with the effectiveness contingent upon their inclination towards specific performance metrics. In sum, no compelling evidence is found to favor one portfolio over the other, underscoring the significance of individual preferences in crafting diversification strategies.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.