| Περίληψη : | Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει μια αξιολόγηση επενδυτικών στρατηγικών κατασκευής χαρτοφυλακίων στο πλαίσιο της Υπόθεσης της Αποτελεσματικής Αγοράς (ΥΑΑ). Παρά τη θεωρία της ΥΑΑ ότι οι αγορές ενσωματώνουν αποτελεσματικά όλη τη διαθέσιμη πληροφορία, εμπειρικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι ορισμένοι επενδυτές επιτυγχάνουν σταθερά καλύτερες επιδόσεις από την αγορά. Αυτή η φαινομενική αντίφαση δίνει έναυσμα στην έρευνά μας να μελετηθεί η αποτελεσματικότητα και οι περιορισμοί των επενδυτικών στρατηγικών, με γνώμονα το γενικό ερώτημα: μπορούν οι επενδυτές να επιτυγχάνουν με συνέπεια υψηλότερες επιδόσεις από την αγορά; Και αν ναι, πώς;Χρησιμοποιώντας τη Βελτιστοποίηση Μέσου Διακύμανσης ως κεντρική μεθοδολογία, διερευνούμε πέντε διαφορετικά σενάρια για την αξιολόγηση της αποδοτικότητας των επενδυτικών χαρτοφυλακίων. Στο πρώτο σενάριο, μεταβάλλουμε τη σύνθεση του χαρτοφυλακίου προσαρμόζοντας το πλήθος των περιουσιακών στοιχείων, ενώ στα επόμενα σενάρια εισάγονται πρόσθετες διαστάσεις στο πρόβλημα βελτιστοποίησης, όπως στόχοι απόδοσης, περιορισμοί ως προς τον κίνδυνο και μέγιστα επιτρεπόμενα όρια βαρών επένδυσης στα περιουσιακά στοιχεία που συνθέτουν το χαρτοφυλάκιο. Σκοπός της εργασίας είναι αφενός να αξιολογηθεί πόσο αποτελεσματικά είναι τα συγκεκριμένα χαρτοφυλάκια σε σχέση πρώτον με την αγορά και δεύτερον με μία πιο απλοϊκή επενδυτική στρατηγική και αφετέρου να εντοπιστούν οι σημαντικότερες παράμετροι επίδοσης στη διαδικασία δημιουργίας χαρτοφυλακίων. Η απλοϊκή επενδυτική στρατηγική αντιπροσωπεύεται από το χαρτοφυλάκιο στο οποίο γίνεται επένδυση σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία ισοβαρώς. Τα συμπεράσματα που εξάγονται από την ανάλυσή μας είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι επενδυτικές στρατηγικές που αναπτύχθηκαν ήταν αποδοτικότερες από την αγορά, ωστόσο το ίδιο δεν ίσχυε και για τη σύγκρισή τους με το χαρτοφυλάκιο ίσων βαρών. Σημαντικότερες παράμετροι στη διαδικασία της βελτιστοποίησης αναδείχθηκαν οι περιορισμοί που τέθηκαν ως προς τον κίνδυνο και το πλήθος των περιουσιακών στοιχείων που συνθέτουν το χαρτοφυλάκιο.
The thesis presents an evaluation of investment portfolio strategies within the framework of the Efficient Market Hypothesis (EMH). Despite the EMH theory suggesting that markets efficiently incorporate all available information, empirical evidence suggests that some investors consistently outperform the market. This apparent discrepancy prompts our research to examine the effectiveness and limitations of investment strategies, focusing on the overarching question: Can investors reliably outperform the market? And if they can, how?Employing Mean-Variance Optimization as the central methodology, we develop five different scenarios in order to evaluate the efficiency of investment portfolios. In the first scenario, we vary the composition of the portfolio by adjusting the number of assets, while subsequent scenarios introduce additional dimensions to the optimization problem, such as return targets, risk constraints, and maximum allowable portfolio weights. The aim of the study is twofold: firstly, to assess how effectively these specific portfolios perform compared to both the market and a more simplistic investment strategy, and secondly, to identify the most significant performance parameters in the portfolio creation process. The simplistic investment strategy is represented by an equally weighted portfolio.The conclusions drawn from our analysis indicated that, for the most part, the developed investment strategies were more efficient than the market. However, the same did not hold true for their comparison with the equally weighted portfolio. The most significant parameters in the optimization process were revealed to be the risk constraints opposed as well as the number of assets comprising the portfolio.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.