| Περίληψη : | Με την εκπόνηση της παρούσας εργασίας, πραγματοποιήθηκε μελέτη αρχικά των κυριότερων χαρακτηριστικών των Υβριδικών Μεθόδων Διοίκησης Έργων και στη συνέχεια μιας εξέτασης των κυριότερων προκλήσεων αυτών, όταν αυτές υιοθετούνται στην πράξη. Στη σύγχρονη περίοδο, οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν ολοένα και πιο σύνθετες προκλήσεις στη διοίκηση έργων λογισμικού που καλούνται να αναπτύξουν. Στο πλαίσιο αυτό, η υβριδική διοίκηση έργων, έχει αναδειχθεί ως μια επιλογή που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα των δύο διαφορετικών μεθοδολογιών και για το λόγο αυτό έχει εισέλθει στον κόσμο των επιχειρήσεων ως μια λύση έναντι των παραδοσιακών μεθόδων διοίκησης έργων. Παρόλα αυτά οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν αρκετές προκλήσεις και θέματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη για την επιτυχημένη ενσωμάτωσή της.Η έρευνα αυτή κατέδειξε μερικές από τις σημαντικότερες προκλήσεις, που είναι η δυσκολία διαμόρφωσης και επιλογής ενός βέλτιστου υβριδικού μοντέλου ανάλογα με την κάθε περίπτωση ανάπτυξης ενός προϊόντος λογισμικού, ενώ ένα συμπέρασμα που προκύπτει από αυτήν είναι πως -προς το παρόν- δε φαίνεται να υπάρχουν υβριδικά μοντέλα τέτοια, που να μπορούν να υιοθετηθούν αυθαίρετα και εκ προοιμίου ως βέλτιστες μέθοδοι διοίκησης. Παράλληλα, σημαντικοί παράγοντες αποτυχίας μπορούν να αφορούν την έλλειψη κατάρτισης των διαφόρων ομάδων σε ότι αφορά τις Ευέλικτες (Agile) & Παραδοσιακές μεθόδους ή και την Αντίσταση στην Αλλαγή (Resistance to Change) που παρατηρείται ειδικά σε φορείς ανάπτυξης λογισμικού που μέχρι πρότινος ακολουθούσαν παραδοσιακές μεθόδους διοίκησης. Επιπρόσθετα, οι καθημερινές λειτουργίες των ομάδων και των μελών, τα ζητήματα στη συνεργασία μεταξύ τους, αλλά και οι αυξανόμενες σε συνθετότητα ανάγκες και απαιτήσεις του εκάστοτε έργου καθώς και ο τρόπος με τον οποίο αυτές μεταβάλλονται κατά τη διάρκεια του Κύκλου Ζωής Ανάπτυξης Λογισμικού (SDLC) συμβάλλουν στην ύπαρξη αυτών των σημαντικών πιθανοτήτων αστοχίας.Τέλος, ένα συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή την εργασία είναι πως καταδεικνύεται η ανάγκη καταγραφής και αξιολόγησης ακόμη περισσότερων περιπτώσεων εφαρμογής υβριδικών μεθόδων με στόχο τη δημιουργία ενός «στιβαρού» θεωρητικού πλαισίου.
The main goal of this thesis is to study the core characteristics of Hybrid Project Management Methods when they are applied to software development projects as well as to examine all these factors & drivers which pose as challenges when applied. Nowadays, companies are faced with increasingly complex challenges in managing software development projects that they are required to carry out. In this context, hybrid project management has emerged as an option that combines the advantages of two different methodologies (mainly Agile & Waterfall) and for this reason, Hybrid Methodologies are now presented as a solution to traditional project management methods in the business world. However, when adopting hybrid project management methodologies, businesses tend to face several challenges and issues that may act as an impediment to their success. This research has identified some of the most important challenges such as the difficulty of formulating and selecting an optimal hybrid model for each case of software product development project, while one conclusion that emerges from this thesis is that -at present- there do not seem to be any hybrid models that can be adopted arbitrarily and a priori as optimal management methods. At the same time, important failure factors can be related to the lack of training of the different teams in terms of Agile & Waterfall methodologies or the Resistance to Change that can be observed especially in companies and software developers that until recently followed traditional management methods. In addition, the day-to-day operations of teams and members, any issues in collaboration between them or the increasingly complex needs and requirements of each Project as well as the possibility of them changing during the Software Development Life Cycle (SDLC) contribute to the existence of these significant failure probabilities.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.