| Περίληψη : | Με την παρούσα εργασία επιχειρείται να διασαφηνιστεί καταρχήν η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης στο πλαίσιο του δικαίου και της πολιτικής του ανταγωνισμού ιδίως δε να διερευνηθεί η σχέση στην οποία τελούν αυτές οι δύο έννοιες μεταξύ τους υπό το πρίσμα του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, λαμβανομένου υπόψη του σχεδίου δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει δεσμευτεί για την εφαρμογή της Ατζέντας 2030 και τη μετάβαση σε μία κυκλική οικονομία. Η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την εφαρμογή διαφόρων τομέων του δικαίου της ΕΕ, άρα και του δικαίου του ανταγωνισμού. Εξετάζεται περαιτέρω ο καθοριστικός ρόλος των ιδιωτικών επιχειρήσεων οι οποίες σε συνεργασία με τους ανταγωνιστές τους, μπορούν να προσεγγίσουν ταχύτερα και αποτελεσματικότερα τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης, επιτυγχάνοντας πιο βιώσιμες γραμμές παραγωγής και επενδύοντας σε νέες πιο βιώσιμες τεχνολογίες. Η μετάβαση προς τη βιώσιμη οικονομία μπορεί να λειτουργήσει ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των επιχειρήσεων. Ειδικότερα διερευνώνται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες γίνονται αποδεκτές συμφωνίες συνεργασίας μεταξύ ανταγωνιστών για την ενίσχυση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, είτε ως μη εμπίπτουσες στο πλαίσιο του άρθρου 101 παρ. 1 ΣΛΕΕ, είτε ως επωφελούμενες της εξαίρεσης της παραγράφου 3 του ίδιου άρθρου, σύμφωνα με τις πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τέλος, επιχειρείται να προσεγγιστεί ο ρόλος των Εθνικών Αρχών Ανταγωνισμού ως προς την αξιολόγηση των συμφωνιών βιωσιμότητας και ειδικότερα οι πιο πρόσφατες παρεμβάσεις της Ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού προς αποσαφήνιση του συνόλου των εφαρμοστέων κανόνων, ιδίως ενόψει της νομικής αβεβαιότητας και της αναγνωρισμένης ανάγκης για ταχεία μετάβαση στην πράσινη οικονομία.
This thesis attempts to explain the definition of sustainability in the context of competition law and policy, and to examine the relationship between these two concepts in the light of Article 101 TFEU, considering the European Union's Action Plan, which has committed to the implementation of the 2030 Agenda and the transition to a circular economy. The principle of sustainability should be considered in the implementation of various areas of EU law, including competition law. The key role of individual businesses is further considered, which, in cooperation with their competitors, can approach sustainable development goals more quickly and effectively by achieving more sustainable production lines and investing in new, more sustainable technologies. The transition to a sustainable economy can serve as a competitive advantage for businesses. More specifically, this thesis investigates the conditions under which cooperation agreements between competitors to enhance social and environmental sustainability are acceptable, either as falling outside the scope of Article 101(1)(b) or as falling outside the scope of Article 101(1)(c). 1 TFEU, or as benefiting from the exemption in paragraph 3 of the same article, in accordance with the recent European Commission guidelines. Finally, this thesis attempts to address the role of the National Competition Authorities in the assessment of sustainability agreements and in particular the most recent interventions of the Hellenic Competition Commission to clarify the set of applicable rules, especially in view of the legal uncertainty and the recognised need for a rapid transition to the green economy.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.