Περίληψη : | Η παρούσα εργασία αναλύει τις διαπραγματεύσεις για το Δίκαιο της Θάλασσας μέσω της θεωρίας παιγνίων, εστιάζοντας στη διένεξη μεταξύ των ΗΠΑ και των αναπτυσσόμενων χωρών και συγκεκριμένα την Βραζιλία, κατά τις διαπραγματεύσεις της UNCLOS 1982. Ο κύριος στόχος της έρευνας είναι να κατανοήσει πώς οι στρατηγικές επιλογές των εμπλεκομένων χωρών επηρεάστηκαν από τα συμφέροντά τους και τις διαπραγματευτικές τους θέσεις, και αν οι επιλογές αυτές ήταν συμβατές οπότε και προβλέψιμες, από την θεωρία παιγνίων. Η μεθοδολογία περιλαμβάνει την εφαρμογή μοντέλων παιγνίων για την ανάλυση των στρατηγικών και των αποδόσεων των διαπραγματευόμενων πλευρών. Βασικά ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι οι διαπραγματεύσεις καθορίστηκαν από τις συγκρούσεις συμφερόντων και τις στρατηγικές προσαρμογές των συμμετεχόντων, με αποτέλεσμα μια συμβιβαστική συμφωνία που αντανακλά τις επιδιώξεις των μεγαλύτερων δυνάμεων και των αναπτυσσόμενων χωρών. This dissertation analyzes the negotiations for the Law of the Sea using game theory, focusing on the conflict between the United States and developing countries during the UNCLOS 1982 negotiations. The primary objective of the research is to understand how the strategic choices of the involved countries were influenced by their interests and negotiating positions, and whether these choices were compatible and thus predictable by game theory. The methodology includes applying game theory models to analyze the strategies and payoffs of the negotiating parties. Key findings of the research indicate that the negotiations were shaped by conflicting interests and strategic adjustments of the participants, resulting in a compromise agreement that reflects the aspirations of major powers and developing nations.
|
---|