| Περίληψη : | Ο σκοπός αυτής της έρευνας είναι να εξετάσει την προβλεπτική ικανότητα των ταμειακών ροών από λειτουργικές δραστηριότητες για την πρόβλεψη των μελλοντικών ταμειακών ροών. Η περίοδος που εξετάστηκε είναι από το 2014 μέχρι το 2022, και η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε εισηγμένες εταιρείες στον δείκτη NYSE οι οποίες δραστηριοποιούνται στον τομέα της εξόρυξης και παραγωγής πετρελαίου. Για την έρευνα χρησιμοποιήθηκε η εξής μεθοδολογία: αρχικά εφαρμόστηκε ένα μοντέλο γραμμικής παλινδρόμησης, όπου οι παρούσες ταμιακές ροές από λειτουργικές δραστηριότητες χρησιμοποιήθηκαν για την πρόβλεψη των μελλοντικών ταμιακών ροών. Στη συνέχεια, πραγματοποιήσαμε διάσπαση των συνολικών ταμειακών ροών της περιόδου σε δύο επιμέρους στοιχεία, τις καθαρές ταμειακές ροές από πωλήσεις και τις ταμειακές ροές από το κόστος πωληθέντων και εξετάσαμε αν αυτό βελτιώνει την επεξηγηματικότητα του υποδείγματος. Τέλος εξετάσαμε κατά πόσο οι προβλέψεις των manager για τις ταμειακές ροές της επόμενης περιόδου βελτιώνουν την επεξηγηματικότητα του υποδείγματος σε σχέση με τις συνολικές ταμειακές ροές της περιόδου. Επιπρόσθετα γίνεται μια προσπάθεια ερμηνείας του ποσοστού σφάλματος των προβλέψεων (Forecast error) που έδωσαν οι manager συγκρίνοντας το με τις πραγματικές τιμές της περιόδου των ταμειακών ροών. Διαπιστώσαμε ότι οι παρούσες συνολικές ταμειακές ροές επιδεικνύουν σταθερότητα και παρέχουν αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης στα μοντέλα πρόβλεψης των μελλοντικών ταμειακών ροών. Επίσης τα αποτελέσματα των υποδειγμάτων μας έδειξαν ότι η διάσπαση των ταμειακών ροών σε δύο επιμέρους δομικά στοιχεία οδήγησε πρώτον σε καλύτερη προβλεψιμότητα και δεύτερον οι ανεξάρτητες μεταβλητές επεξηγούν μεγαλύτερο μέρος της εξαρτημένης μεταβλητής. Τα αποτελέσματα του υποδείγματος μας αναφορικά με τις προβλέψεις για τις μελλοντικές ταμειακές ροές που έδωσαν οι manager οδήγησαν σε μειωμένη επεξηγηματικότητα του μοντέλου σε σύγκριση με το υποδείγματα των συνολικών ταμειακών ροών αλλά και εκείνου μετά την διάσπαση τους στα επιμέρους δύο στοιχεία. Καταλήγοντας πως οι manager έχουν την τάση να δίνουν αισιόδοξες προβλέψεις για τις ταμειακές ροές της επόμενη περιόδου.
The purpose of this research is to evaluate the predictive ability of operating cash flows in forecasting future cash flows. The period examined spans from 2014 to 2022, focusing on listed companies in the NYSE index operating within the oil extraction and production sector. The methodology employed involved initially applying a linear regression model, where current operating cash flows were used to predict future cash flows. Subsequently, we disaggregated the total cash flows over the period into two main components: net cash flows from sales and cash flows related to the cost of goods sold. We analyzed whether this disaggregation improved the explanatory power of the model. Additionally, we assessed whether managers' forecasts for cash flows in the subsequent period enhanced the model's explanatory capacity compared to total cash flows for the same period. We also attempted to interpret the forecast error percentage provided by managers by comparing it with the actual cash flow figures for the examined period. Our findings indicate that current total cash flows demonstrate stability and serve as a reliable source of information for models predicting future cash flows. Furthermore, the results of our models revealed that disaggregating cash flows into these two structural components improved predictability and increased the proportion of the dependent variable explained by the independent variables. However, our analysis showed that the predictive input from managers regarding future cash flows led to a decrease in the model's explanatory power compared to the models based on total cash flows and the disaggregated cash flow components. We concluded that managers tend to provide optimistic forecasts for cash flows in the upcoming period.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.