| Περίληψη : | Στη συγκεκριμένη εργασία ασχοληθήκαμε με το θεσμό των αμοιβαίων κεφαλαίων. Παρουσιάζουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν πριν κάποια χρόνια στην αγορά, αλλά και το πώς λειτουργούν σήμερα. Επίσης, παρουσιάζουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχουν όταν κάποιος επιθυμεί να επενδύσει σε αυτά και γενικά τις δυνατότητες του θεσμού αυτού. Πιο αναλυτικά:Στο 1ο κεφάλαιο, αναφέρονται κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα αμοιβαία κεφάλαια. Τα σημαντικότερα θέματα τα οποία θίγονται στο κεφάλαιο αυτό είναι ο ορισμός του αμοιβαίου κεφαλαίου, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι Α.Ε.Δ.Α.Κ, τα είδη και τα πλεονεκτήματα-μειονεκτήματα των αμοιβαίων κεφαλαίων, κανόνες επιλογής αμοιβαίων κεφαλαίων και τέλος πληροφορίες σχετικά με τα ελεγκτικά όργανα.Στο 2ο κεφάλαιο, σχολιάζουμε κατά κύριο λόγο το υπόδειγμα περιουσιακών στοιχείων (CAPM) και στηριζόμενοι σε αυτό κάνουμε μια περαιτέρω ανάλυση πάνω σε διάφορα υποδείγματα αξιολόγησης αμοιβαίων κεφαλαίων. Τα υποδείγματα αυτά χωρίζονται σε μονοπαραγοντικά και πολυπαραγοντικά. Τα μονοπαραγοντικά υποδείγματα που χρησιμοποιήσαμε στη συγκεκριμένη εργασία είναι των Treynor & Mazuy, Fabozzi & Francis, Kim & Zumwalt, Henriksson & Merton, Ferson & Schadt, ενώ τα πολυπαραγοντικά είναι των Fama & French (3-παραγόντων) του Carhart (4- παραγόντων), Treynor & Mazuy (4-παραγόντων), Henriksson & Merton (4-παραγόντων). Αυτά τα υποδείγματα αξιολογούν την απόδοση των αμοιβαίων κεφαλαίων με την ικανότητα του διαχειριστή στο συγχρονισμό, την επιλεκτικότητα και την επαναληπτικότητα. Στο 3ο κεφάλαιο, εφαρμόζουμε στην πράξη κάποια από τα μοντέλα που αναφέρθηκαν στο 2ο κεφάλαιο. Πιο συγκεκριμένα, επιλέγουμε ένα δείγμα 50 αμοιβαίων κεφαλαίων και εξετάζουμε τα υποδείγματα Jensen, Fama & French (3-παραγόντων) Carhart (4-παραγόντων) και Jensen με GARCH(1,1), Fama & French (3-παραγόντων) με GARCH(1,1), Carhart (4-παραγόντων) με GARCH(1,1) και εκτιμούμε στο κάθε ένα τη σταθερά Άλφα για κάθε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο ξεχωριστά. Αφού έχουν υπολογιστεί τα Άλφα παίρνουμε τα αμοιβαία κεφάλαια με τα δέκα καλύτερα και δημιουργούμε χαρτοφυλάκια. Τέλος, χρησιμοποιώντας το Sharpe Ratio, κάνουμε αξιολόγηση των χαρτοφυλακίων και τα καλύτερα είναι αυτά με το μεγαλύτερο Sharpe Ratio.Στο 4ο και τελευταίο κεφάλαιο, εισάγεται η έννοια της επαναληπτικότητας. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιούμε πάλι το δείγμα των 50 αμοιβαίων κεφαλαίων και εξετάζουμε αν υφίσταται η επαναληπτικότητα της επίδοσης του διαχειριστή ή όχι. Χρησιμοποιούμε τα υποδείγματα τα οποία έχουν καλύτερο Sharpe Ratio όπου έχει υπολογιστεί στο 3ο κεφάλαιο και με βάση αυτά κάνουμε δυο ειδών ελέγχους, τους Z-statistic, και X2. Με βάση αυτούς καταλήγουμε στο αν υπάρχει ή όχι επαναληπτικότητα.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.