| Περίληψη : | Η Κοινωνική Ασφάλιση αποτελεί ένα από τα βασικότερα τμήματα της κοινωνικής πολιτικής όλων των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου. Η σπουδαιότητά της έγκειται στο γεγονός ότι ως πρωταρχικό της στόχο έχει την προστασία των ηλικιωμένων όταν αυτοί βρίσκονται στην περίοδο της συνταξιοδότησης και συνεπώς δεν έχουν εισοδήματα από εργασία. Η μεγάλη σπουδαιότητα που αποδίδεται στα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης είναι φανερή αν παρατηρήσει κανείς το τμήμα των δημοσίων δαπανών που χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των αναγκών των προγραμμάτων αυτών. Με την παρούσα εργασία επιδιώκουμε να εισέλθουμε πιο βαθειά στην δομή και την λειτουργία της Κοινωνικής Ασφάλισης τόσο μέσα από το πρίσμα μιας περισσότερο μακροοικονομικής ανάλυσης, όπου εστιάζουμε περισσότερο στην οικονομική θεωρία που διέπει τον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης, όσο και μέσα από μια περισσότερο πρακτική προσέγγιση που βασίζεται στην ανάλυση της δομής του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Αναφορικά με την μακροοικονομική ανάλυση, μέσα από την εργασία αυτή γίνεται προσπάθεια να ανακαλύψουμε τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται η κοινωνική ασφάλιση τόσο με την προσφορά εργασίας όσο και με τις εθνικές αποταμιεύσεις. Επιπλέον, γίνεται αναφορά στο εισόδημα που κερδίζουν οι συνταξιούχοι, καθώς και τις διάφορες μορφές κόστους και αβεβαιότητας που είναι άμεσα συνυφασμένες με των διάφορων τύπων προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης. Το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης εξετάζεται από κάθε άποψη με ένα αρκετά αναλυτικό τρόπο. Στην παρούσα εργασία αναλύονται οι παράγοντες που επηρεάζουν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, όπως για παράδειγμα είναι οι δημογραφικοί παράγοντες, αλλά και κάποιες ιδιαιτερότητες του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Στη συνέχεια επιχειρείται μία σύγκριση των παραγόντων που επιδρούν θετικά ή αρνητικά στην κοινωνική ασφάλιση μεταξύ της Ελλάδας και των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, έτσι ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Στο ίδιο πλαίσιο γίνεται μία ανάλυση των ασφαλιστικών συστημάτων της Κύπρου, της Ισπανίας και της Ιταλίας, τριών χωρών που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά, κυρίως υπό το πρίσμα της σπουδαιότητας που αποδίδεται στην κοινωνική ασφάλιση στις χώρες αυτές, όπως αυτή αποτυπώνεται από την διάρθρωσή των κοινωνικών δημοσίων δαπανών. Επιπρόσθετα, γίνεται αναφορά και στα προβλήματα που οι χώρες αυτές αναμένεται να αντιμετωπίσουν στο μέλλον, καθώς και στις προοπτικές βιωσιμότητας των συστημάτων αυτών. Με τη βοήθεια κάποιων υποδειγμάτων προσπαθούμε να εξετάσουμε κατά πόσο το διανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι δίκαιο για τους συμμετέχοντες σε αυτό, καθώς και αν η οικονομική του βιωσιμότητα μπορεί να εξασφαλιστεί με την δομή που αυτό έχει. Τέλος για να αποδώσουμε την σπουδαιότητα που το σύστημα κοινωνικής προστασίας έχει στην χώρα μας αναφερόμαστε στις δημόσιες δαπάνες που χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των αναγκών του προγράμματος και οι οποίες αποτελούν αναμφισβήτητα ένα σημαντικό τμήμα του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ για την καλύτερη κατανόηση της παρούσας κατάστασης των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης στην χώρα μας γίνεται ειδική αναφορά στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων και στην οικονομική κατάσταση αυτού.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.