| Περίληψη : | Οι Συγχωνεύσεις και οι Εξαγορές εκδηλώνονται για πρώτη φορά το 1890 στις Η.Π.Α, οι οποίες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο ανά τις χρονικές περιόδους, στον σχηματισμό της τότε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Στην παρούσα σύγχρονη εποχή, η ένταση του φαινομένου των Συγχωνεύσεων και Εξαγορών με την γρήγορη εξέλιξη που υπάρχει στην διεθνή οικονομία, αποτελούν χαρακτηριστικό των σημερινών αγορών. Θεωρείται ως μία αντίδραση των επιχειρήσεων έναντι του εμφανώς εκτεταμένου ανταγωνισμού που επικρατεί στις αγορές, γι’ αυτό και πλήθος επιχειρήσεων επιδιώκουν τη Συγχώνευση με μία ή περισσότερες επιχειρήσεις. Οι Συγχωνεύσεις λοιπόν περιλαμβάνουν παγκόσμια, μία από τις πιο συνήθεις στρατηγικές με τις οποίες οι επιχειρήσεις προσπαθούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητες και το χαρτοφυλάκιό τους, αλλά και να αυξήσουν τις πωλήσεις, τα κέρδη και τα μερίδια που κατέχουν σε μια αγορά. Στην παρούσα εργασία και πιο συγκεκριμένα στο δεύτερο κεφάλαιο της, αναφέρονται τα κύματα εμφάνισης των Συγχωνεύσεων και Εξαγορών στη Αμερική, αλλά και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, και το πως ακολούθησε η εξέλιξη τους από την πρώτη τους εμφάνιση μέχρι και σήμερα. Εν συνεχεία παρουσιάζονται οι έννοιες των ορισμών αυτών αλλά και τα είδη των επιχειρήσεων που μπορεί να συναντήσουμε με την συνένωση δύο ή περισσότερων εταιρειών στην αγορά. Αναφέρονται επίσης, τα κίνητρα που ωθούν τις επιχειρήσεις να επέλθουν σε τέτοιες πρακτικές, όπως και τα αντικίνητρα και τις επιδράσεις που επιφέρουν από αυτές. Στο τρίτο κεφάλαιο, αναφερόμαστε στο ιστορικό νομικό πλαίσιο της πολιτικής Ανταγωνισμού κάθε χώρας (Η.Π.Α και ΕΕ), αλλά και πως αυτό έχει μορφοποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα. Δηλαδή γίνεται ανάλυση πως το δίκαιο ανταγωνισμού διαμορφώνει τις σχέσεις μεταξύ των επιχειρήσεων που αποφασίζουν να κάνουν μια Συγχώνευση ή μία Εξαγορά, και πως καθορίζονται σύμφωνα με αυτό οι προβλεπόμενες διαδικασίες ελέγχου που πρέπει να ακολουθηθεί από τις επιχειρήσεις για την περάτωση μιας Συγχώνευσης, με στόχο πάντα την διασφάλιση της ισορροπίας στην αγορά. Επιπροσθέτως γίνεται αναφορά στα διορθωτικά μέτρα που οι αρμόδιες Αντιμονοπωλιακές Αρχές χρησιμοποιούν σαν εργαλείο, για την καταπολέμηση περιπτώσεων που μπορεί να αντιβαίνουν στους κανόνες του αποτελεσματικού ανταγωνισμού. Ακόμα γίνεται μια μικρή σύγκριση μεταξύ των διαδικασιών ελέγχου σε Η.Π.Α και ΕΕ. Στο τέταρτο κεφάλαιο αναλύεται το βασικό θέμα της εργασίας, που είναι οι Διεθνείς Συγχωνεύσεις δηλαδή το πλήθος των πολυεθνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε περισσότερες από μία χώρες και ως εκ τούτου υπόκεινται στο νομοθετικό πλαίσιο περισσότερων των μία χωρών και άρα βρίσκονται στην κρίση άνω των μία αντιμονοπωλιακών Αρχών για το αν θα εγκριθεί ή όχι μία Συγχώνευση. Οι περιπτώσεις αυτές εξετάζονται σύμφωνα με διαφορετικές προσεγγίσεις διάφορων οικονομολόγων. Στο πέμπτο κεφάλαιο της εργασίας περιγράφεται μια μελέτη-περίπτωση δύο επιχειρήσεων προς Συγχώνευση, που ενώ ανήκαν και οι δύο στα γεωγραφικά όρια των Η.Π.Α, η διαδικασία απαιτούσε έγκριση άνω της μίας αντιμονοπωλιακής Αρχής, και εν τέλει ενώ είχε εγκριθεί από την Αμερικάνικη αντιμονοπωλιακή Αρχή, δεν επετράπη από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές Αρχές. Ο σκοπός αυτής της ενότητας είναι να δούμε την πρακτική εφαρμογή των όσων έχουμε αναφέρει για τις Συγχωνεύσεις μέχρι τώρα. Το τελευταίο κεφάλαιο κλείνει την εργασία, με παρουσίαση των αποτελεσμάτων που προέκυψαν, καταλήγοντας σε κάποια συμπεράσματα για τις Συγχωνεύσεις και για όσα αναφέραμε στην εργασία.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.