Περίληψη : | The thesis evaluates the behavior of ECB in terms of how the main policy rate is decided, using the Taylor rule. Two versions of Taylor rule are implemented, using ex-post data and expectations, so as to investigate whether there are significant differences between them, in policy interpretation. Evidence provided shows that the expectation methodology better explains the behavior of ECB. Furthermore, incorporating expectations into the Taylor rule and estimating the weights using maximum likelihood, show that ECB is inflation targeting and that equilibrium real interest rate fell sharply after the global financial crisis of 2008, reaching negative values. Moreover, the original Taylor rule is implemented in major countries of the Euro area, so as to compare the suggested paths for each country with the actual policy rates. For the output gap used in Taylor rule estimations, three methodologies are implemented and compared with the actual estimates provided by OECD, all following the statistical approach, one with Hodrick-Preskott (HP) filter and two using the Kalman filter. For the ex-post methodology, the best outcome between the HP methodology and the Kalman filter was selected for each country, in relevance to the higher ratio of root-mean-square error via correlation coefficient with OECD’s data. For the expectations methodology, a Kalman filtering model which incorporates a hybrid forward-looking Phillips Curve and an aggregate demand equation for the estimation of output gap has been implemented. The conclusion driven from the Taylor rule implementation for each country is that ECB selects policy rates in between the favorable rates for “core” and “peripheral” countries of the Euro area, highlighting the challenge of implementing monetary policy in the heterogeneous environment of the Eurozone. Σκοπός της μεταπτυχιακής διατριβής είναι η αξιολόγηση της πολιτικής της ΕΚΤ χρησιμοποιώντας τον κανόνα Taylor. Δύο εκδοχές του κανόνα Taylor εφαρμόζονται, χρησιμοποιώντας αναθεωρημένα δεδομένα και προσδοκίες, ώστε να ερευνήσω αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο αυτών μεθοδολογιών, σε ότι αφορά την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη νομισματική πολιτική. Η μελέτη παρέχει στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η μεθοδολογία που χρησιμοποιεί προσδοκίες αντανακλά καλύτερα την συμπεριφορά της ΕΚΤ. Επιπρόσθετα, εκτιμώντας τα βάρη του κανόνα Taylor με την μέθοδο της μέγιστης πιθανοφάνειας, συμπεραίνω ότι η ΕΚΤ στοχεύει κυρίως στην διατήρηση του πληθωρισμού εντός του στόχου που θέτει, καθώς και πώς το μακροπρόθεσμο επιτόκιο ισορροπίας, μετά την κρίση του 2008, προσέγγισε αρνητικές τιμές. Παράλληλα, εφάρμοσα τον αρχικό κανόνα Taylor για διάφορες χώρες της Ευρωζώνης, προκειμένου να συγκρίνω τα προτεινόμενα, από τον κανόνα, επιτόκια νομισματικής πολιτικής, με αυτά που τελικά αποφάσισε η ΕΚΤ. Για την εκτίμηση του παραγωγικού κενού, χρησιμοποιώ συνολικά τρείς μεθοδολογίες, οι εκτιμήσεις των οποίων συγκρίνονται με τα δεδομένα που παρέχονται από τον ΟΟΣΑ. Όλες οι μεθοδολογίες ακολουθούν την στατιστική προσέγγιση. Συγκεκριμένα, η μία χρησιμοποιεί το φίλτρο Hodrick-Preskott (HP) και οι άλλες δύο το φίλτρο Kalman. Για τα αναθεωρημένα δεδομένα, επιλέγεται η μεθοδολογία μεταξύ του HP και του Kalman, η οποία παρέχει το καλύτερο αποτέλεσμα, σε σχέση με τα δεδομένα του ΟΟΣΑ. Ως κριτήρια σύγκρισης, χρησιμοποιείται ο λόγος της ρίζας του μέσου τετραγώνου του σφάλματος προς τον συντελεστή συσχέτισης. Για το προσδοκώμενο παραγωγικό κενό, χρησιμοποιούνται οι εκτιμήσεις από το μοντέλο που ενσωματώνει τις Νέο-Κεϋνσιανές εξισώσεις ζήτησης και καμπύλης Φίλλιπς. Τελικά, το συμπέρασμα το οποίο εξάγεται από την εφαρμογή του αρχικού κανόνα Taylor στις χώρες της Ευρωζώνης είναι ότι η ΕΚΤ επιλέγει επιτόκιο νομισματικής πολιτικής ανάμεσα σε αυτά που είναι προτιμώμενα για τις χώρες του “πυρήνα” και της “περιφέρειας” της Ευρωζώνης, αναδεικνύοντας την πρόκληση της εφαρμογής της νομισματικής πολιτικής στο ετερογενές περιβάλλον της Ευρωζώνης.
|
---|