| Περίληψη : | Μετά την χρηματοοικονομική κρίση του 2007 που κλόνισε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και την παγκόσμια πραγματική οικονομία, οι χώρες της Ευρωζώνης αποφάσισαν από κοινού τον σχηματισμό ενός μηχανισμού με στόχο την άμβλυνση των συνεπειών της παρούσας κρίσης, και ειδικότερα τη δημιουργία δυνατότητας δανεισμού με αποδεχτούς επιτοκιακούς όρους των κρατών των οποίων το ύψος του εθνικού χρέους είχε καταστήσει απαγορευτική τη χρηματοδότησή τους από την αγορά χρέους. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) αποτέλεσαν την ευρωπαϊκή επιλογή για την επίτευξη του παραπάνω στόχου. Το EFSF που αποτελεί τον προσωρινό μηχανισμό, ο οποίος αργότερα έδωσε τη θέση του στο μόνιμο μηχανισμό (ESM), σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτέλεσαν το βασικό όχημα για την επίτευξη του παραπάνω στόχου. Το παρόν συγγραφικό έργο έχει ως κύριο αντικείμενο μελέτης τον προσωρινό μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) και τον μόνιμο μηχανισμό που τον διαδέχθηκε (ESM). Στόχος της ανάλυσης είναι η περιγραφή των μεθόδων και των διαδικασιών του EFSF, καθώς και του ρόλου που καλείται να επιτελέσει στην ευρωπαϊκή οικονομία.Στο Κεφάλαιο 1 που τιτλοφορείται «Δημιουργία του EFSF», περιγράφονται τόσο οι συνθήκες και οι παράγοντες που οδήγησαν στην ανάγκη δημιουργίας του EFSF, όσο και η πορεία εξέλιξης της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2007 και των συνεχών της μεταλλάξεων. Έπειτα μελετάται η σύσταση του EFSF και το κύριο αντικείμενο του, που είναι η προστασία της χρηματοοικονομικής σταθερότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και η διαχείριση των χρηματοοικονομικών κινδύνων. Στο τέλος του κεφαλαίου παρατίθενται λεπτομέρειες για την πιστοληπτική αξιολόγηση του EFSF, και γίνεται συνοπτικά λόγος για τα ειδικά θέματα που άπτονται και αφορούν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης (EFSM).Στο Κεφάλαιο 2 μελετάται η οργάνωση του φορέα του EFSF και ειδικότερα η γενική συνέλευση των μετόχων, το διοικητικό του συμβούλιο, οι αρμοδιότητές του, η λήψη των αποφάσεων, ο διορισμός διαφόρων θέσεων και τον έλεγχο.Στο Κεφάλαιο 3 παρέχεται μια εκτενής περιγραφή του κεφαλαίου του EFSF, της πιστωτικής ενίσχυσης και τέλος της έκδοσης εγγυήσεων. Αξιότερο μνείας στο κεφαλαίο αυτό, είναι ότι τα Κράτη Μέλη τα οποία δεν αντιμετωπίζουν χρηματοδοτικά προβλήματα, παρέχουν εγγυήσεις προς το μηχανισμό σταθερότητας, ο οποίος τις χρησιμοποιεί ως βάση προκειμένου να συνάψει μια σειρά από χρηματοδοτικά μέσα με τα οποία παρέχει χρηματοδοτική δανειακή βοήθεια προς τα Κράτη Μέλη της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρηματοδότησης.Το Κεφάλαιο 4 αναφέρεται σε τρία παραδείγματα της εφαρμογής του ρόλου του EFSF για τέσσερις διαφορετικές χώρες, οι οποίες στράφηκαν για χρηματοδοτική βοήθεια προς τον μηχανισμό. Αρχικά, περιγράφονται τα δυο προγράμματα χρηματοδοτικής ενίσχυσης που έλαβε η Ελλάδα, καθώς και το πρόγραμμα Συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα (PSI). Σε αυτή την ανάλυση περιγράφονται οι όροι των χρηματοδοτήσεων, οι επιτοκιακές επιβαρύνσεις, οι ροές των αποπληρωμών, οι καταβολές και οι υποχρεώσεις της κάθε επωφελούμενης χώρας. Στη συνέχεια του παρόντος κεφαλαίου παρατίθενται τα προγράμματα παροχής χρηματοδοτικής βοήθειας από τον EFSF προς την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, όπου επίσης μελετώνται η ιστορική αναδρομή που οδήγησε στην ανάγκη χρηματοδοτικής συνδρομής, οι στόχοι των προγραμμάτων αυτών και η χρηματοδότησή τους. Το τέλος του κεφαλαίου πραγματεύεται τη χρηματοδοτική βοήθεια προς την Κύπρο. Στο Κεφάλαιο 5 περιγράφονται οι αρμοδιότητες του EFSF όπως αυτές διευρύνθηκαν από τη Συμφωνία της 21 Ιουλίου 2011 και αναφέρονται στην δυνατότητα του EFSF να παρεμβαίνει στην πρωτογενή αγορά και στη δευτερογενή αγορά, στην ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μέσω δανείων στις χώρες εκτός προγράμματος και στα προληπτικά προγράμματα και τέλος, η Συμφωνία της 26 Οκτωβρίου 2011 που αφορά τη μεγιστοποίηση της ικανότητας του EFSF.Στο Κεφάλαιο 6 γίνεται μνεία στη σχέση του EFSF με το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF) σχετικά με τη συμμετοχή του τελευταίου στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, στη σχέση του EFSF με την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ) και τέλος στη σχέση του EFSF με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), ώστε να καταστεί κατανοητή η δυνατότητα συνεργασίας του EFSF με άλλους φορείς-οργανισμούς κατά την διαδικασία της επιτέλεσης του ρόλου του.Τέλος, το Κεφάλαιο 7 μελετά το μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και ειδικότερα τη δημιουργία του, το νομικό καθεστώς που τον διέπει, τη δομή του και το Συμβούλιο των Διοικητών και Διευθυντών του. Επιπλέον το παρόν κεφάλαιο μελετά την διάρθρωση του κεφαλαίου του μόνιμου μηχανισμού, τη παροχή δανειοδότησης από τον ESM, τους μηχανισμούς στήριξης της πρωτογενούς και της δευτερογενούς αγοράς, την άσκηση προληπτικής χρηματοδοτικής συνδρομής και τέλος την παροχή χρηματοδοτικής συνδρομής για την ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.