| Περίληψη : | Οι εταιρείες σήμερα είναι αντιμέτωπες με μία πληθώρα κινδύνων που καλούνται να διαχειριστούν αποτελεσματικά και αποδοτικά προκειμένου να επιτύχουν. Ενδεικτικά, οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να έχουν σχέση με το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον, τον κλάδο και τομέα δραστηριοποίησης, την εφοδιαστική αλυσίδα, το κανονιστικό και ρυθμιστικό πλαίσιο, την τεχνολογική και πληροφοριακή υποδομή και επάρκεια καθώς και πολλούς άλλους. Ασφαλώς, κάποιοι από αυτούς τους εγγενής κινδύνους μπορεί να είναι σχετικοί μόνο με συγκεκριμένους κλάδους και τομείς δραστηριότητας ή να επηρεάζουν σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικό τρόπο κάθε εταιρεία. Όμως, η διάπραξη απάτης ή ακόμα και ο μη έγκαιρος εντοπισμός αυτής αποτελεί ένα εγγενή κίνδυνο με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπη κάθε εταιρεία ανεξαρτήτως χώρας, κλάδου δραστηριότητας και μεγέθους. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι και αντίστοιχες μορφές απάτης. Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται σε εκείνον τον τύπο απάτης που σχετίζεται με τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις. Ο λόγος είναι ότι αν και ο συγκεκριμένος τύπος απάτης έχει τη μικρότερη συχνότητα εμφάνισης εντούτοις τα περιστατικά απάτης έχουν τη μεγαλύτερη μέση απώλεια για τον οργανισμό (ACFE 2016). Μεγάλης κλίμακας απάτες ανά τον κόσμο που σχετίζονταν με τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις έχουν οδηγήσει ακόμη και στην κατάρρευση εταιρειών, σε αντίστοιχες σημαντικές απώλειες για τους επενδυτές, σημαντικά δικαστικά έξοδα, καταστροφή επαγγελματικών σταδιοδρομιών των στελεχών των εταιρειών και γενικότερα στη μείωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στις κεφαλαιαγορές παγκοσμίως. Προκειμένου να επανακτηθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, νομοθετήθηκαν κανονιστικές οδηγίες όπου απαίτησαν από τις διοικήσεις των εταιρειών να είναι υπεύθυνες για την αποτελεσματική διαχείριση των κινδύνων απάτης και από τους Ελεγκτές να ασκούν τη δέουσα επαγγελματική επιμέλεια και να συμπεριλαμβάνουν ελεγκτικές μεθόδους για τον εντοπισμό τέτοιων περιπτώσεων. Από την άλλη μεριά, η χρήση αριθμοδεικτών για την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας της διοίκησης μιας εταιρείας αποτελεί μία από τις πλέον ευρέως διαδεδομένες μεθόδους ανά τον κόσμο. Μία πληθώρα αριθμοδεικτών έχουν αναπτυχθεί από τους αναλυτές και αποτελούν ένα δυναμικό σύνολο που σκοπό έχουν να αξιολογήσουν την πορεία και τα οικονομικά αποτελέσματα μίας εταιρείας είτε μέσω της σύγκρισής τους με προηγούμενα οικονομικά έτη της ίδιας εταιρείας ή με αντίστοιχες εταιρείες του συγκεκριμένου κλάδου δραστηριοποίησης. Ενώ, λοιπόν, υπάρχουν συγκεκριμένα σύνολα αριθμοδεικτών που παρακολουθούν επιμέρους πτυχές της εταιρικής διακυβέρνησης όπως είναι: η δραστηριότητα, η ρευστότητα, η αποδοτικότητα, η διάρθρωση κεφαλαίων και η βιωσιμότητα, οι επενδύσεις και οι δαπάνες λειτουργίας κ.α. δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο σύνολο προσδιορισμένο με σαφήνεια και να είναι ευρέως αποδεκτό που να υποστηρίζει την πρόληψη ή/και τον έγκαιρο εντοπισμό περιπτώσεων εταιρικής απάτης στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις. Στα πλαίσια της παρούσας έρευνας γίνεται προσπάθεια εντοπισμού ενός τέτοιου συνόλου από αριθμοδείκτες καθώς επίσης και διερεύνησης τυχόν ύπαρξης κάποιου μοντέλου γραμμικής παλινδρόμησης που να μπορεί να υποστηρίζει την πρόβλεψη περιπτώσεων απάτης στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις. Η παρούσα μελέτη εστιάζει σε δύο επιμέρους σύνολα εταιριών. Το πρώτο σύνολο περιλαμβάνει εταιρείες που είναι /ήταν εισηγμένες στην αμερικάνικη κεφαλαιαγορά και έχει εκδοθεί τελεσίδικη δικαστική απόφαση την περίοδο 2014 – 2016 που αναφέρει ότι έχει λάβει χώρα απάτη σχετική με τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις. Το δεύτερο σύνολο εταιρειών περιέχει εταιρείες από τους αντίστοιχους κλάδους δραστηριοποίησης και με ανάλογη κεφαλαιοποίηση με τις εταιρείες του πρώτου συνόλου για σκοπούς συγκριτικής αξιολόγησης και αναφοράς. Από τη μελέτη των στοιχείων προέκυψε ότι οι μέσες τιμές συγκεκριμένων στοιχειωδών μεγεθών των χρηματοοικονομικών καταστάσεων διαφέρουν στατιστικά σημαντικά μεταξύ των δύο παραπάνω συνόλων εταιρειών τόσο κατά τα συγκεκριμένα έτη απάτης όσο και διαχρονικά. Παρόλα αυτά, επειδή οι αριθμοδείκτες υπολογίζονται ως κλάσμα δύο στοιχειωδών μεγεθών, η συγκεκριμένη διαφοροποίηση δεν είναι τόσο στατιστικά σημαντική σε επίπεδο αριθμοδεικτών καθώς αμβλύνεται αν επηρεάζονται και τα δύο μέρη του κλάσματος εξίσου. Ακόμη, οι μέσες τιμές των αριθμοδεικτών όσο και των στοιχειωδών μεγεθών στις εταιρείες του πρώτου συνόλου δε διαφέρουν στατιστικά σημαντικά κατά τα έτη που πραγματοποιήθηκε η απάτη και εκτός αυτών. Επίσης, διαπιστώθηκε πως ενώ οι αριθμοδείκτες είναι στατιστικά σημαντικοί όμως δε μπορεί να αναπτυχθεί ένα μοντέλο πρόβλεψης στηριζόμενο σε γραμμικής παλινδρόμηση. Εν κατακλείδι, διαπιστώνουμε ότι τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας συγκλίνουν με εκείνα προηγούμενων ερευνητικών προσπαθειών όπου έχουν αναδείξει πιθανή συσχέτιση εμφάνισης του συγκεκριμένου τύπου απάτης με αριθμοδείκτες που αφορούντα επίπεδα χρέους και ρευστότητας, αποθέματα, λογαριασμούς εισπρακτέους ή/ και με δεσμεύσεις των διοικήσεων για συνεχή ανάπτυξη.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.