| Περίληψη : | Οι υπηρεσίες που παρέχονται από τις εμπορικές τράπεζες δεν μπορούν να υπογραμμιστούν υπερβολικά. Οι τράπεζες βασικά σε οποιαδήποτε οικονομία είναι ενδιάμεσοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που εκτελούν δύο κύριες παραδοσιακές λειτουργίες οι οποίες περιλαμβάνουν την είσπραξη και τη χορήγηση δανείων. Ως επιχειρηματικά ιδρύματα, πρέπει να συναντηθούν με τις υποχρεώσεις τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τους μετόχους με την καταβολή μεγίστων ή επαρκών αποδόσεων της επένδυσής τους για να παραμείνουν ως επενδυτές. Σε μια προσπάθεια να ικανοποιηθούν οι μέτοχοι και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι σε μέγιστο βαθμό, υπάρχει η ανάγκη για τις τράπεζες να παράγουν αρκετές αποδόσεις καθώς και να ενημερώνουν το ενδιαφέρον που αυτόματα είναι σε σύνδεση με το μέγεθος και την ποιότητα των δανείων και των προκαταβολών που δίνονται σε δυνητικούς δανειολήπτες για άλλους επενδυτικούς σκοπούς. Αυτό απαιτεί αποτελεσματική διαχείριση χαρτοφυλακίου χορηγήσεων. Λόγω των ελλείψεων στη διαχείριση του δανειακού χαρτοφυλακίου των εμπορικών τραπεζών και την αδυναμία των υπευθύνων λήψης αποφάσεων ο τραπεζίτης πρέπει να κάνει τέλεια και ακριβή πρόβλεψη της εξόφλησης του δανείου, οι κακές και επισφαλείς απαιτήσεις καθίστανται αναπόφευκτες. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι ο δανεισμός συνεπάγεται έναν ορισμένο βαθμό κινδύνων και δεν υπάρχει κανένας κανόνας ή μέτρο ενός πελάτη του οποίου το δάνειο θα πάει άσχημα ή εάν η πληρωμή θα γίνει κατά τη συμφωνηθείσα περίοδο με την τιμή του δανείου (Packer, and Tarashev, 2011).Ένα χρέος λέγεται ότι είναι επισφαλές όταν δεν υπάρχει ελπίδα ανάκτησης του ποσού από τον οφειλέτη. Οπως και μόλις το χρέος αναγνωριστεί ως επισφαλές, θα πρέπει να μεταφερθεί από τον λογαριασμό του οφειλέτη στην χρέωση ενός λογαριασμού που ονομάζεται λογαριασμός Bad Debt. Στις τράπεζες, ένα επισφαλές χρέος αναγράφεται συνήθως ως ζημία και κατατάσσεται ως έξοδο επειδή το οφειλόμενο χρέος της τράπεζας δεν είναι δυνατό να εισπραχθεί και έχουν καταβληθεί όλες οι εύλογες προσπάθειες για να εισπράξει το οφειλόμενο ποσό. Πριν από την στιγμή που ένα χρέος μπορεί να γίνει επισφαλές, θα αμφισβητηθεί από την τράπεζα ανάκτησης. Αφού η τράπεζα είναι σίγουρη ότι το χρέος είναι ανεπανόρθωτο, τότε γίνεται χρέος. Ο Kent (1960) συμφώνησε ότι ένας λογαριασμός δεν γίνεται επισφαλής εν μία νυκτί , πρέπει να έχει δείξει κάποια αρνητικά σημάδια για κάποιο χρονικό διάστημα. Επομένως, στην περίπτωση αυτή ο διαχειριστής πίστωσης πρέπει να επικεντρωθεί στο επιθυμητό δάνειο (Schich, 2009).
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.