Περίληψη : | Ήδη από την αρχή της δεκαετίας του ’70 με τους ρυθμούς μεγεθύνσεως σταδιακά να μειώνονται , τα ελλείμματα επισσωρεύονται στις οικονομίες των βιομηχανικών χωρών , όσο και των αναπτυσσόμενων που ακολουθούσαν πολιτικές μακροοικονομικού ακτιβισμού ουτως ώστε να επιταχύνουν το βηματισμό τους. O καλπάζων πληθωρισμός που έκανε την εμφάνισή του παραλλήλως προς τις πετρελαϊκές κρίσεις δεν άφησε το χρέος να καταστεί εμφανές (υψηλό ονομαστικό ΑΕΠ και χαμηλά πραγματικά επιτοκια) Με την αλλαγή πολιτικής της Fed επί Volcker και την απότομη άνοδο των επιτοκίων και κατ αντιστοιχίαν την κάθετη πτώση του πληθωρισμού το πρόβλημα κατέστη εμφανές στην κρίση χρέους της Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο την συσσώρευση ελλειμματων δεν απέφυγε και ο ανεπτυγμενος κόσμος : η οικονομική επιβράδυνση είχε επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά . Για την πρώτη ομαδα χωρών της Ευρωζώνης το μέσο χρέος από 38,1% το 1980 έφτανε το 64,1 το 2000 ενώ το 1996 ειχε φτάσει το 72%. (Eurostat) (1)Το ύψος του χρέους με την κριση του χρηματοπιστωτικού τομέως και τα bail out έφτασε σε ιστορικά υψηλά το 2008-2010 (αν και δεν αφορά αυτή η εξελιξη τα αίτια εκρηξης για κάθε χώρα) Η μακροοικονομική ανισσοροπία δεν θα αργούσε να μετατρέψει την χρηματοπιστωτική κρίση σε κρίση χρέους και ακολούθως για μία ομάδα χωρών μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα σε κρίση δανεισμού. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύχθηκε έντονη συζήτηση σχετικά με τον ρόλο και τις δυνατότητες της δημοσιονομικής πολιτικής . Προέκυψε το ερώτημα αν είναι εφικτή η προσαρμογή χωρίς βραχυπρόθεσμες απώλειες μεγέθυνσης και υστέρηση και αν ναι, με ποιόν τροπο και υπό ποιές συνθήκες.Στις ακόλουθες ενότητες θα εξετάσουμε εν προκειμένω τις κύριες προσεγγίσεις της δημοσιονομικής πολιτικής από τις σχολές οικονομικής θεωρίας εν συντομία και την έννοια της δημοσιονομικής προσαρμογής. Θα αναλύσουμε την προσέγγιση των non Keynesian effects. Εν συνεχεία θα προβούμε σε σύντομη επισκόπηση της εφαρμογής δημοσιονομικών προσαρμογών και θεμάτων πολιτικής οικονομίας των προσαρμογών. Τελος , θα παρουσιάσουμε την κριτική της θεωρήσεως των «δημοσιονομικών προσαρμογών με επεκτατικά αποτελέσματα » όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την χρηματοπιστωτική κρίση και κατά την κρίση χρέους της Ευρωζώνης.
|
---|