Περίληψη : | Από την ίδρυση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έως και σήμερα δρουν δύο αντίρροπες δυνάμεις σκέψης και διαμόρφωσης πολιτικής. Η μία θέτει τα κράτη- μέλη ως τους κύριους δρώντες και φορείς εξουσίας, προτάσσοντας το διακυβερνητικό μοντέλο ως το πλαίσιο θεμελίωσης των θεσμών, ενώ η δεύτερη, αυτή του φεντεραλισμού, διακηρύσσει ότι οι υπερεθνικές δομές είναι ο ακρογωνιαίος λίθος αποτελεσματικότητας μίας ένωσης κρατών. Οι ζυμώσεις ανάμεσα στις δύο προσεγγίσεις έχουν επιτρέψει την ανάδυση ενός sui generis μοντέλου διακυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με κάποιες πολιτικές να έχουν προχωρήσει στην εμβάθυνση και κάποιες άλλες να διέπονται κατ’ αποκλειστικότητα από διακυβερνητικά στοιχεία.
|
---|