| Περίληψη : | New International Maritime Organization (IMO) legislation to be enforced from 1 January 2020 aims to reduce the sulphur limits in exhaust gases emitted from vessels around the globe. The aim of the legislation is reduction of local pollutants and mitigation climate change by cutting greenhouse gas emissions. The regulation dictates that ships can continue to consume residual fuels under the prerequisite that they deploy scrubbers to desulphurise the exhaust gases. Alternatively, vessels can comply with regulations by burning fuels which on their own contain less than 0.5% sulphur or alternative fuels i.e. liquefied natural gas (LNG). The direct impact to the shipping industry is the mandate to change the fuel carried on board, into fuel types, which adhere to the new regulations or install a scrubber system, or resolve to alternative fuels. This need for alternative options will result into a reduction in local pollutants and will cut greenhouse gas emissions, thus mitigating climate changes. For ship owners and operators, the selection of compliance method should meet specific criteria to be sustainable in the future. This thesis presents in detail the available options to efficiently adhere to the new regulations, with special focus on the advantages, disadvantages and challenges each one will present. The methodology followed focuses on three major commercial vessel types and analyses the net present value of the accumulated costs related to each option over a period of 10 years and the payback time of these options requiring a significant upfront investment. This thesis concludes that the scrubber solution is the optimum solution in the short term (within a 5 years), while justifying that inevitably low sulphur compliant fuels will dominate the market in the long term.
Η νέα νομοθεσία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO) που θα εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2020 αποσκοπεί στη μείωση των ορίων θείου στα καυσαέρια που εκπέμπονται από τα πλοία σε όλο τον κόσμο. Στόχος της νομοθεσίας είναι η μείωση των τοπικών ρύπων και η μείωση των κλιματικών μεταβολών μέσω της μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.Ο κανονισμός υπαγορεύει ότι τα πλοία μπορούν να συνεχίσουν να καταναλώνουν μαζούτ υπό την προϋπόθεση ότι θα εγκαταστήσουν μονάδες καθαρισμού καυσαερίων για την αποθείωση αυτών. Εναλλακτικά, τα πλοία μπορούν να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς καταναλώνοντας καύσιμα τα οποία από μόνα τους περιέχουν λιγότερο από 0,5% θείο ή εναλλακτικά καύσιμα, όπως για παράδειγμα υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG). Ο άμεσος αντίκτυπος στους πλοιοκτήτες και τις διαχειρίστριες εταιρίες είναι η απαίτηση για αλλαγή των καυσίμων που μεταφέρονται επί των πλοίων σε τύπους καυσίμων που πληρούν τους νέους κανονισμούς ή εγκατάσταση ενός συστήματος πλύσης καυσαερίων ή στροφή σε εναλλακτικά καύσιμα. Αυτή η απαίτηση θα οδηγήσει σε μείωση των τοπικών ρύπων και των εκπομπων αερίων του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα να μετριαστούν οι κλιματολογικές αλλαγές. Για τους πλοιοκτήτες και τις διαχειρίστριες εταιρίες, η επιλογή της μεθόδου συμμόρφωσης πρέπει να πληροί συγκεκριμένα κριτήρια ώστε να είναι βιώσιμη στο μέλλον.Αυτή η διατριβή παρουσιάζει λεπτομερώς τις διαθέσιμες επιλογές ουτώστε να πληρούνται αποτελεσματικά οι νέοι κανονισμοί, καθώς δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα και τις προκλήσεις των επιλογών αυτών. Η ακολουθούμενη μεθοδολογία επικεντρώνεται σε τρεις μεγάλους τύπους εμπορικών πλοίων και αναλύει την καθαρή παρούσα αξία του συσσωρευμένου κόστους της κάθε επιλογής σε περίοδο δέκα ετών και τον χρόνο αποπληρωμής των επιλογών αυτών, που απαιτούν σημαντική επένδυση εκ των προτέρων.Η παρούσα διατριβή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η λύση του συστήματος καθαρισμού καυσαερίων είναι η βέλτιστη λύση βραχυπρόθεσμα (σε ορίζοντα 5 ετών), υποστηρίζοντας παράλληλα ότι τα χαμηλά σε θείο καύσιμα θα κυριαρχήσουν μακροπρόθεσμα.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.