| Περίληψη : | Η νεοκλασική οικονομική για αρκετά χρόνια χρησιμοποιεί ένα υπόδειγμα για τη λήψη αποφάσεων υπό καθεστώς αβεβαιότητας που ονομάζεται θεωρία προσδοκώμενης χρησιμότητας. Το συγκεκριμένο μοντέλο βασίζεται στα αξιώματα της θεωρίας ορθολογικών αποφάσεων. Η πρώτη διατύπωση γίνεται το 1738 από τον Bernoulli και το 1953 θα ακολουθήσει η διατύπωση των Neumann & Morgenstern. Οι Kahneman & Tversky προσπάθησαν να επαληθεύσουν το μοντέλο με αρνητικά αποτελέσματα. Μέσα από το έργο των δύο προέκυψε η θεωρία προοπτικής, ένα μοντέλο το οποίο καταφέρνει να εξηγήσει με συνεπή τρόπο τη διαδικασία λήψης αποφάσεων υπό καθεστώς αβεβαιότητας. Στην παρούσα εργασία θα γίνει ανάλυση των δυο μοντέλων ( θεωρία προσδοκώμενης χρησιμότητας- θεωρία προοπτικής), σύνδεση του υπάρχοντος μοντέλου με τη θεωρία ορθολογικών αποφάσεων και θα παρουσιαστούν οι προεκτάσεις της θεωρίας προοπτικής .Στο τέλος της εργασίας θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα του πειράματος που διεξήγαγα με σκοπό να μελετήσω το πώς επηρεάζονται οι επιλογές των δρώντων από το εκάστοτε πλαίσιο. Στα πλαίσια του πειράματος, μέσω τυχαίας επιλογής τα υποκείμενα της πειραματικής διαδικασίας χωρίστηκαν σε δυο ομάδες και κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτηματολόγια, που με διαφορετική σειρά για την κάθε ομάδα, τους ζητούσαν να ορίσουν το χρόνο ομιλίας τους στο κινητό τηλέφωνο αλλά και να επιλέξουν πιο πρόγραμμα ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες τους. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι οι επιλογές επηρεάζονται από το εκάστοτε πλαίσιο.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.