| Περίληψη : | Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την αναδυόμενη νόρμα της «ευθύνης της διεθνούς προστασίας», ακολουθώντας από τις ρίζες της στην πρωτοβουλία της καναδικής κυβέρνησης, στην υιοθέτησή της από την Γενική Συνέλευση, μέχρι τους διπλωματικούς χειρισμούς του Γ.Γ. Ban Ki-moon, που εργάστηκε για ευρύτερη συναίνεση πάνω στην Ιδέα, με σκοπό να την μεταμορφώσει σε νόρμα. H RtoP, όπως την περιέγραψε η ICISS στην αναφορά της το 2001, δεν είναι ένας ευφημισμός για την «ανθρωπιστική επέμβαση», αλλά ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο για την προστασία των πληθυσμών. Η νέα νόρμα απέτυχε στο πρώτο τεστ γιατί δεν εξασφάλισε την απαραίτητη συναίνεση μεταξύ των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας στην περίπτωση του Darfur, και αργότερα, με την ενεργοποίησή της στη Λιβύη, άφησε μια πικρή γεύση στην διεθνή κοινότητα, λόγω της αμφιλεγόμενης επιχειρησιακής εφαρμογής της και των χαοτικών μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων της.
The present study discusses the emerging norm of The Responsibility to Protect, following the notion from its root in the Canadian initiative, through its confrontational adoption at the General Assembly in 2005, to the diplomatic maneuvering of S.G. Ban Ki-moon, who opted for a broader consensus on the principle in order for it to transform from Idea to norm. RtoP, as ICISS best described it in their 2001 report, is not a euphemism for “humanitarian intervention”, but a new normative framework for the protection of populations. This new norm failed its first test by not reaching the consensus needed amongst the Security Council members in the case of Darfur, and by its activation in Libya which left the international community with a bitter taste, because of its controversial implementation and its chaotic long-term outcomes.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.