| Περίληψη : | Το Νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο αποτελεί την πιο πρόσφατη νομοθετική απόπειρα της ΕΕ στον εν λόγω τομέα. Πρωταγωνιστής του Συμφώνου είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία προσπαθεί περισσότερο να συγκεράσει τις διαφορετικές απόψεις μεταξύ των ΚΜ, παρά να δημιουργήσει ένα πραγματικό σύγχρονο πλαίσιο διαχείρισης της μετανάστευσης και του ασύλου που να απαντά όχι μόνο στις υπάρχουσες συνθήκες, αλλά και στις μελλοντικές ανάγκες. Η πρότασή της διακρίνεται από δύο βασικούς πυλώνες· τη διαχείριση στα εξωτερικά σύνορα, και το διαμοιρασμό των βαρών. Στην πρότασή της η Επιτροπή επικεντρώνεται στα εξωτερικά σύνορα, κανονικοποιώντας τη λογική των κέντρων υποδοχής ως μόνιμα εργαλεία για τη διαχείριση του φαινομένου, ενώ επιχειρεί να επανανοηματοδοτήσει την αρχή της αλληλεγγύης, στο πλαίσιο του μηχανισμού αλληλεγγύης που προτείνει για τον διαμοιρασμό των βαρών μεταξύ των κρατών – μελών. Η διατήρηση του κριτηρίου της «πρώτης χώρας εισόδου» παραμένει ένα επίμαχο σημείο του νέου Συμφώνου, αποδεικνύοντας στην πράξη πως ο Κανονισμός Δουβλίνο (ΙΙΙ), στον πυρήνα του, συνεχίζει να υφίσταται. Οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί καίτοι θα μπορούσαν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές γύρω από τη διαχείριση, εντούτοις φαίνεται να διαδραματίζουν περισσότερο επικουρικό και συντονιστικό ρόλο. Η πρόταση για τη θέσπιση ανεξάρτητου μηχανισμού παρακολούθησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων κινείται σε θετικό πλαίσιο, αλλά δείχνει να αποτελεί αποσπασματικό μέτρο μιας και το πλαίσιο λειτουργίας του περιορίζεται στο πλαίσιο του ελέγχου διαλογής που λαμβάνει χώρα στα εξωτερικά σύνορα. Τέλος, στο πνεύμα του Συμφώνου αποτυπώνεται η στροφή της ΕΕ από μια δύναμη αξιών σε μια δύναμη συμφερόντων.
The New European Pact on Migration and Asylum is the most recent EU’s latest legislative attempt in the sector of migration. The main actor of the Pact is the European Commission, which tries more to compromise the different perspectives among the member – states, than to create a truly modern framework of handling migration and asylum which could be able to answer, not only to the current situation but also to future needs. Commission’s proposal is divided into two basic pillars; the management in the external borders and the burden sharing. In its proposal the Commission focuses on the external borders, normalizing the usage of the hotspots as a permanent tool on managing the migrating phenomenon, it is attempted to be reinterpreted the principles of solidarity within the framework of the proposed solidarity mechanism for burden sharing between the member states. The maintenance of the “first country of entrance” criterion remains a critical point of the new Pact, which proves that the Dublin Regulation (III), in its core, is still on. European organizations even if they could have a key role in the whole management, nevertheless they seem to play a more ancillary and coordinating role. The proposal for an independent monitoring mechanism of fundamental rights is a positive aspect, but it seems to be a piecemeal measure as its operational framework is limited to the screening procedure which is taking place at external borders. Finally, the spirit of the Pact reflects the EU's shift from a principle-based to an interest-based power.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.