| Περίληψη : | Στην ευρύτερη, παγκόσμια και τοπική-εθνική οικονομική διακυμαντικότητα, επικρατούν και αναδεικνύονται αυθύπαρκτες και επιγενόμενες αντίστοιχα οικονομομετρικές/οικονομοτεχνικές δυναμικές, πού προσιδιάζουν με τα πεδία της μακροοικονομίας και μικροοικονομίας, καθώς και σε ένα ομοιογενές-κατά το δυνατόν- μείγμα των δύο αυτών οντοτήτων.Σε καθεστώς φυσικομεγεθυντικής ανάλυσης της μακροοικονομίας και μικροοικονομιας, ως «οπτική γωνία προσβολής» των οικονομικών μεγεθών και εμπειρικά, συνδιαφαίνονται και συνδιαμορφώνονται οι σχέσεις εκείνες υποθεμάτων-συνόλων και οι αμιγώς αυθεντικότητες, πρωταρχικά της εμπειρικής-διαισθητικής αντιληψιμότητας του μακροοικονομικού περιβάλλοντος, σε μία επιβιωτικού και εξελικτικού χαρακτήρα τάση και αναγκαιότητα ώστε να επιλυθούν τα μετρικά, ποιοτικά και ποσοτικά προβλήματα, περιορισμοί και εμπόδια.Η αποληκτική και συνδιαπλεκτική αυτή συσχετικότητα αυτών των παραγόντων αποτελμάτωσης, διαμορφώνεται ως ένα καθεστώς επιγενόμενων αποτυχιών και καταστροφών, πού εμπλεκόμενα με την ορθοστατική, structural δομή και λειτουργία του οικονομικού συστήματος, συναποτελούν τους στόχους αντιμετώπισης και επίλυσης των αυθύπαρκτων και επιγενόμενων οικονομικών αναγκών και της επίτευξης οικονομικής ανάπτυξης.Στο μακροοικονομικό περιβάλλον, βάση των διανομών και κατανομών έργου, ως προς την επιδίωξη ενός ορθολογικού, υγιούς και αποδοτικά λειτουργικού modus operandi, η δημοσιονομική πολιτική και ο τρόπος άσκησής της, αναδεικνύονται ως οι πρωταρχικές και θεμελιακές οντότητες επίτευξης αυτής καθεαυτής της επιτυχούς οικονομικής πραγματικότητας.Η δημοσιονομική πολιτική, (δημόσιος+νόμος) σε συνδυασμό και με την νομισματική πολιτική, αποτελεί την εγγενή και αυθύπαρκτη εννοιολογία και λειτουργία του οικονομικού συστήματος, με πρωταρχική κατανομικότητα και πρωταγωνιστικότητα εκ μέρους του δήμου, δηλαδή του κοινωνικού συνόλου όπως αυτό εκπροσωπείται από την κυβερνητική ηγεσία του, πού αναγνωρίζεται ως το κυρίαρχο, ανεξάρτητο και ακέραιο σύνολο τεχνοκρατών και πολιτικών πού καθοδηγούν και εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική.Συνεπώς, η κυρίαρχη και υπερσυνολική οντότητα της κυβέρνησης έναντι των υπόλοιπων παραγόντων-συντελεστών της οικονομίας, όπως τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις, οι ΔΕΚΟ, οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις και η παραμετρικές θεσμικές ενσωματώσεις και οντότητες, αποτελεί τον πρωταγωνιστή και διαπρακτικό φορέα της δημόσιας, κοινωνικής και ευρύτερα μεγεθυνσιακής, μακροοικονομικής πραγματικότητας.
In the wider, global and local-national economic fluctuations, self-existent and subsequent economic/economic and technical dynamics prevail and emerge, which are similar to the fields of macroeconomics and microeconomy, as well as to a homogeneous - as far as possible - mixture of these two entities. In a regime of physico-magnifying analysis of macroeconomics and microeconomics, as a "point of view of insult" of economic quantities and empirically, those relationships of subtheses-sets and the purely authenticities, primarily of the empirical-intuitive perception of the macroeconomic environment, are co-emerged and co-shaped in a survivalist and evolutionary tendency and necessity to solve the metrical, qualitative and quantitative problems, limitations and obstacles. This effectiveness and co-de-complicity of these factors of stagnation is formed as a regime of subsequent failures and disasters, which involve with the orthostastic, structural componency and fuction of the economic system co-formulate the achievability targets of confronting and solving the self depicted problems of it.In the macroeconomic environment, based on the distributions and distributions of work, in the pursuit of a rational, healthy and efficiently functional modus operandi, fiscal policy and the way it is exercised, emerge as the primary and fundamental entities of achieving successful economic reality itself. Fiscal policy (public + law) in combination with monetary policy, is the inherent and self-existent conceptualization and function of the economic system, with primary distribution and protagonism on the part of the municipality, that is, the society as a whole as represented by its government leadership, which is recognized as the dominant, independent and integral set of technocrats and policies that guide and implement government policy.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.