| Περίληψη : | Σε αυτή την εργασία, θα αναφερθούμε στα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Αναφοράς και συγκεκριμένα στο ΔΠΧΑ 9 και στο ΔΠΧΑ 17, τα οποία σχετίζονται ιδιαίτερα με τον ασφαλιστικό κλάδο. Στόχος των ΔΠΧΑ γενικά είναι η θέσπιση κανόνων για τη δημιουργία και την παρουσίαση των οικονομικών καταστάσεων από τις εταιρείες προκειμένου να κοινοποιούνται σημαντικές πληροφορίες στα ενδιαφερόμενα μέρη. Στην περίπτωση μας πεδίο αναφοράς του ΔΠΧΑ 9 είναι τα χρηματοοικονομικά μέσα, ενώ του νέου ως τώρα ΔΠΧΑ 17 είναι τα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Θα ξεκινήσουμε με μια σύντομη παρουσίαση του ΔΠΧΑ 9, το οποίο διέπει την κατηγοριοποίηση, τη μέτρηση και την παρουσίαση των χρηματοοικονομικών μέσων. Αυτό το πρότυπο αναπτύχθηκε για να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό ζήτημα που σχετίζεται με απομειώσεις που εμφανίστηκαν κατά την πρόσφατη οικονομική κρίση. Επιπλέον, το ΔΠΧΑ 9 στοχεύει στην πιο λογική ταξινόμηση κάθε μέσου. Αρχικά θα προσδιορίσουμε γιατί μια εταιρεία κατέχει ένα χρηματοοικονομικό μέσο, το είδος του και αν το κατέχει για τις ταμειακές ροές που δημιουργεί ή για εμπορικούς σκοπούς. Το νέο μοντέλο SPPI, μπορεί να διέπει όλες αυτές τις πληροφορίες και να προσδιορίσει εάν πρόκειται για χρηματοοικονομικό μέσο ενεργητικού. Η λογιστική αρχή ιδρύεται με βάση την κατηγοριοποίηση, εάν θα αποτιμηθεί στην εύλογη αξία ή στο αποσβεσμένο κόστος και εάν τα κέρδη και οι ζημίες πρέπει να αναγνωρίζονται στα αποτελέσματα (OCI). Το ΔΠΧΑ 9 αντιμετωπίζει επίσης το πρόβλημα της πιστωτικής απώλειας με μια πιο δυναμική μεθοδολογία που αποφασίζει πότε κάποιος υποστεί πιστωτική απώλεια. Ο ασφαλιστής πρέπει να αποζημιωθεί για την απώλεια χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Τέλος, το ΔΠΧΑ 9 αντιμετωπίζει το πρόβλημα της αντιστάθμισης, επιχειρώντας να το ορίσει και να το αντιστοιχίσει με τη διαχείριση κινδύνου. Το ΔΠΧΑ 17 έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει τις ασφαλιστικές εταιρείες να είναι κερδοφόρες σε σύγκριση με άλλες εταιρείες εκτός του κλάδου. Μέχρι να εφαρμοστεί όμως χρησιμοποιείται το ΔΠΧΑ 4, το οποίο θέτει απαρχαιωμένα κριτήρια για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, ενώ οι υποκείμενοι παράγοντες κερδοφορίας είναι δεν είναι εμφανείς. Το ΔΠΧΑ 17 έχει σκοπό να αντιμετωπίσει αυτές τις παραδοχές και να απαιτήσει από τις ασφαλιστικές εταιρείες να ενημερώσουν τους υπολογισμούς τους, να εξετάσουν την κατάλληλη στιγμή για να παρουσιάσουν τα δεδομένα τους και να εξετάσουν τους κινδύνους των χαρτοφυλακίων τους. Τέλος, μια αξιοσημείωτη διαφορά ως αποτέλεσμα της υιοθέτησης του νέου πλαισίου είναι η σχέση των κερδών με τη διάρκεια που πραγματικά δίνεται από κάθε κάλυψη. Επειδή η ασφαλιστική ευθύνη συνδέεται στενά με χρηματοοικονομικά μέσα το Συμβούλιο ΔΠΧΠ συμφώνησε ότι είναι καλύτερο να εφαρμόζονται και να συζητούνται μαζί τα δύο μοντέλα. Πιο συγκεκριμένα, όταν γίνεται δέσμευση με την πώληση ενός συμβολαίου, η ασφαλιστική εταιρεία επενδύει τα χρήματα σε ένα χρηματοοικονομικό μέσο για να κερδίσει απόδοση. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές μπορούν να βοηθήσουν τους ασφαλιστές να μειώσουν τη μεταβλητότητα των κερδών τους παρέχοντας καθοδήγηση για τις προσαρμογές που αντικατοπτρίζονται στον ισολογισμό. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η συνδυασμένη εφαρμογή του ΔΠΧΑ 9 και του ΔΠΧΑ 17 επηρεάζει το 90% του ισολογισμού. Ταυτόχρονα εισάγονται νέες έννοιες και φράσεις. Ωστόσο, η χρήση του ΔΠΧΑ 17 έχει επιπτώσεις σε διάφορες πτυχές μιας επιχείρησης, όχι μόνο στις λογιστικές αλλά και στις αναλογιστικές λειτουργίες της. Τα νέα δεδομένα διακρίνονται από λιγότερο λεπτομερή κριτήρια αλλά υψηλότερη ιστορικότητα. Ως αποτέλεσμα, το θέμα αυτό αγγίζει το δυναμικό του θέματα Πληροφορικής της κάθε Ασφαλιστικής, καθώς και ποιότητας των δεδομένων που αποκτήθηκαν μέχρι τώρα. Τέλος, τα χρονικά διαστήματα στα οποία πρέπει οι εταιρίες να υποβάλουν και να εκθέτουν τα οικονομικά τους δεδομένα, μειώνονται σημαντικά, με αποτέλεσμα ο κλάδος να πρέπει να προσαρμοστεί και να συμμορφώνεται στα νέα δεδομένα.
In this thesis we will refer to International Financial Reporting Standards, specifically IFRS 9 and IFRS 17. The arrival of the new IFRS 17 is a revolution regarding the way of accounting for insurance contracts. It has a clear objective of requiring more in that sense, with models that are defined in a much more precise manner and allow for a better understanding of the financial statements that are presented with insurance contracts (and the rest of the items in scope) in them. We will start with a brief presentation of IFRS 9, which governs the categorization, measurement and presentation of financial measurements. It was developed to address an important issue related to impairments that occurred during recent financial crisis. In addition, IFRS 9 aims to classify each instrument more logically. Firstly, we will identify why a company holds a financial instrument, its type and whether it holds it for the cash flow it generates of for trading purposes. The new SPPI model, can manage all this information and determine if it is an asset financial instrument. The accounting principle is established based on the classification whether to be measured at fair value or amortized cost and whether gains and losses should be recognized in profit or loss (OCI). IFRS 9 also addresses the problem of credit loss with a more dynamic methodology that decides when someone suffers a credit loss. The insurer must be compensated for the loss of financial assets. Finally, IFRS 9 addresses the problem of hedging, attempting to define it and map it to risk management. IFRS 17 is designed to help insurance companies be profitable compared to other companies outside the industry. Until it is implemented, however, IFRS 4 is used, which sets outdated criteria for evaluating results, while the underlying profitability factors are not apparent. IFRS 17 is intended to address these assumptions and require insurance companies to update their calculations, consider when to present their data and consider the risks of their portfolios. Finally, a notable difference as a result of the adoption of the framework is the relationship of earnings to the duration given by each coverage. Because insurance liability is closely related to financial instruments the IFRS Council agreed that it is best to apply and discuss the two models together. More specifically, when a commitment is made by selling a policy, the insurance company invests the money in a financial instrument to earn a return. The new guidelines can help insurers reduce the volatility of their earnings by providing guidance on balance sheet adjustments. As we will see, the combined application of IFRS 9 and IFRS 17 affects 90% of the balance sheet. At the same time, new concepts and phrases are introduced. However, the use of IFRS 17 has implications for various aspects of a business, not only its accounting but also its actuarial functions. New data is distinguished by less detailed criteria but higher historicity. As a result, this topic touches the IT potential of each Insurance Company, as well as the quality of the data obtained so far. Finally, the time intervals, in which companies must submit and expose their financial data are significantly reduced, with the result that the industry must adapt and comply with the new data.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.