| Περίληψη : | Με την αλλαγή του επιχειρηματικού παραδείγματος τις τελευταίες δεκαετίες, τα έργα, παράλληλα με άλλες διαδικασίες, έχουν γίνει ένα ακόμη σημαντικός τρόπος εκτέλεσης εργασιών στους σημερινούς οργανισμούς. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης φάσης της βιομηχανικής οργάνωσης, η συνεχής αλλαγή έχει γίνει θεμελιώδης κανόνας του παιχνιδιού, και η υλοποίηση της οργανώνεται μέσα από έργα (Pich et al., 2002).Η επιτυχία ενός έργου προϋποθέτει την έγκαιρη ολοκλήρωση του εντός συγκεκριμένου προϋπολογισμού και με τα απαιτούμενα τεχνικά χαρακτηριστικά. Τα κύρια εμπόδια για την επίτευξή της είναι οι αλλαγές στο περιβάλλον του έργου (Chapman 2006). Τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται με την αύξηση του μεγέθους του έργου, καθώς οι αβεβαιότητες του έργου αυξάνονται με το μέγεθός του (Zayed et al. 2008). Κάθε μεγάλο έργο είναι εκτεθειμένο σε αβέβαιο περιβάλλον λόγω παραγόντων, όπως της πολυπλοκότητας του σχεδιασμού, την παρουσία διαφόρων ομάδων συμφερόντων (ιδιοκτήτης του έργου, ομάδα έργου του ιδιοκτήτη, σύμβουλοι, εργολάβοι, προμηθευτές κ.λπ.), περιορισμένοι διαθεσιμότητα πόρων, οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον και οι νομοθετικές ρυθμίσεις (Dey και Ramcharan 2008). Μερικοί ακόμα παράγοντες είναι η πολυπλοκότητα του έργου, η ταχύτητα κατασκευής ή παραγωγής και ο βαθμός εξοικείωσης.Οι σημερινοί Project Managers υποστηρίζουν, πως η συμβατική προσέγγιση διαχείρισης του έργου δεν είναι επαρκής, καθώς δεν επιτρέπει στην ομάδα διαχείρισης του έργου να δημιουργήσει μια επαρκή σχέση μεταξύ όλων των φάσεων του έργου, να προβλέψει την επιτυχία του έργου για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ της ομάδας του έργου, να λάβει αντικειμενικές αποφάσεις βάση παλαιότερων δεδομένων, να παρέχει επαρκείς πληροφορίες για την αποτελεσματική διαχείριση του έργου και να καθιερώσει στενή συνεργασία μεταξύ των ομάδων έργου (Dey 2010). Παρόλο που, οι σημερινοί οργανισμοί κατανοούν τα οφέλη της διαχείρισης των κινδύνων στα έργα, οι επίσημες τεχνικές ανάλυσης και διαχείρισης κινδύνων χρησιμοποιούνται σπάνια λόγω έλλειψης γνώσεων και ύπαρξης αμφιβολιών σχετικά με την καταλληλόλητα αυτών των τεχνικών (Kwak και Anbari 2009).
In the last decades, the business model has changed, projects and other processes have become another important way of running projects in today's organizations. During the recent phase of industrial organization, the continuous change has become a fundamental rule of the game and its implementation is organized through projects (Pich et al., 2002).The success of a project requires its completion in time within a specific budget and with the required technical characteristics. The main barriers for the success are the project environment changes (Chapman 2006). The increasing project size multiplies the problems, as project uncertainties increase with project size (Zayed et al. 2008). Any large project is exposed to uncertain environment due to factors such as design complexity, presence of various interest groups (project owner, owner's project team, consultants, contractors, suppliers, etc.), limited availability of resources, economic and political environment and legislative regulations (Dey and Ramcharan 2008). Some other factors are the project complexity, speed of construction or production and degree of familiarity.Modern Project Managers argue that the conventional project management approach is not effective as it does not allow the project management team to establish an appropriate relationship between all phases of the project, predict project success to build trust among the project team, make objective decisions based on past data, provide sufficient information for effective project management and establish close collaboration between project teams (Dey 2010). Although, today's organizations understand the benefits of risk management in projects, formal risk analysis and risk management techniques are rarely used due to lack of knowledge and existence of doubts about the appropriateness of these techniques (Kwak and Anbari 2009).
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.