| Περίληψη : | Η Γεωργία και η Ουκρανία αναμένουν εδώ και καιρό την ευκαιρία να τεθούν σε υποψηφιότητα για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα μετά τους πολέμους του 2008 και του 2014 αντίστοιχα. Οι συγκρούσεις αυτές, έχουν καταστίσει επιτακτική την ανάγκη για μεγαλύτερη πολιτική σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή και οι δύο χώρες έχουν κάνει σημαντικές προσπάθειες για την μεταρρύθμιση των θεσμών τους, τη βελτίωση των οικονομιών τους και τον προσανατολισμό τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και αξίες. Ωστόσο, η πρόοδος έχει είναι αργή και η ΕΕ έχει επιδείξει προσοχή στην προσέγγισή της, αναφέροντας ανησυχίες για τη διαφθορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις εδαφικές διαφορές. Παρά τις δυσκολίες αυτές, η Γεωργία και η Ουκρανία παραμένουν προσηλωμένες στις ευρωπαϊκές τους φιλοδοξίες και βλέπουν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως κλειδί για τη μελλοντική τους ευημερία και ασφάλεια. Έτσι, συνεχίζουν να εργάζονται προς την κατεύθυνση της εκπλήρωσης των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκή Ένωσης και ελπίζουν ότι θα έρθει η μέρα που θα αναγνωριστούν επισήμως ως υποψήφιες. Η παρούσα μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της εξέτασης και σύγκρισης των προπολεμικών στρατηγικών και τακτικών που χρησιμοποίησε η Ρωσία, προκειμένου να αναγνωριστούν πρότυπα και να δημιουργηθεί ένα πολιτικό προφίλ της Ρωσίας, το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στην πρόβλεψη και πρόληψη πιθανών μελλοντικών παρόμοιων επιθέσεων.
Georgia and Ukraine have both been waiting eagerly for their chance to become candidates for European Union membership since the wars of 2008 and 2014 respectively. These conflicts have highlighted the need for greater political stability and security in the region, and both countries have been making significant efforts to reform their institutions, improve their economies, and align their policies with European norms and values. However, progress has been slow and the EU has been cautious in its approach, citing concerns over corruption, human rights, and territorial disputes. Despite these challenges, Georgia and Ukraine remain committed to their European aspirations and see membership as a key to their future prosperity and security. As such, they continue to work towards meeting the EU's requirements and hope that the day will come when they are finally granted candidacy status. This study emphasizes the importance of examining and comparing the pre-war strategies and tactics employed by Russia, in an attempt to identify patterns and build a political profile of Russia, which could help predict and anticipate any future similar acts of aggression.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.