| Περίληψη : | Από το 2000, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπάθησε να υιοθετήσει διάφορους εναλλακτικούς μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, καταλήγοντας στη διαμεσολάβηση μέσω της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 «σχετικά με ορισμένες πτυχές της διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις». Στόχος της Οδηγίας ήταν να διευκολύνει την πρόσβαση στην επίλυση διαφορών, να προωθήσει τη φιλική επίλυση διαφορών και να διασφαλίσει ότι τα μέρη που αποφασίζουν να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση μπορούν να περιμένουν ένα προβλέψιμο νομικό πλαίσιο, εξισορροπώντας παράλληλα τη σχέση μεταξύ διαμεσολάβησης και δικαστικής επίλυσης των διαφορών. Αρχικά, θα αναλυθεί τι είναι η διαμεσολάβηση και ποιο είναι το ερευνητικό ερώτημα της παρούσας εργασίας (Κεφάλαιο 1).Στη συνέχεια, θα ανιχνευθεί η ιστορική εξέλιξη του δικαίου και της διαμεσολάβησης ανά τους αιώνες (Κεφάλαιο 2). Στη συνέχεια, θα διερευνηθεί η νομοθεσία και οι τροποποιήσεις της, μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στη Γαλλία, στην Ελλάδα και στο Ηνωμένο Βασίλειο, με ιδιαίτερη έμφαση στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, και τα άρθρα που αφορούν στους διαμεσολαβητές (Κεφάλαιο 3). Τέλος, θα αξιολογηθεί η νομοθεσία που εφαρμόστηκε στα τρία κράτη και θα εξαχθούν τελικά συμπεράσματα, σχετικά με το εάν, δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, επιτεύχθηκαν τελικά ή όχι οι στόχοι της Οδηγίας και σε αποφατική περίπτωση, τι άλλο πρέπει να γίνει ( Κεφάλαιο 4).
Since 2000, the European Union has tried to adopt various alternative dispute resolution mechanisms, settling on mediation via the Directive 2008/52/EC of the European Parliament and of the Council of 21 May 2008 «on certain aspects of mediation in civil and commercial matters». The Directive was intended to facilitate access to dispute resolution, to promote amicable settlement of disputes, to ensure that parties who decide to resort to mediation can expect a predictable legal framework, while balancing the relationship between mediation and judicial dispute resolution. First, will be analysed what mediation is and what is the research question of this paper (Chapter 1). Then, the historical development of law and mediation through the centuries will be traced (Chapter 2). Then will be explored the legislation and its amendments, after the incorporation of the Directive in France, Greece, and the United Kingdom, with a special emphasis on the process of mediation, and the articles concerning the mediators (Chapter 3). Finally, the legislation that was implemented in the three states will be evaluated and final conclusions will be drawn, on whether, fourteen years later, the objectives of the Directive have finally been achieved or not, and in the latter case what more should be done (Chapter 4).
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.