| Περίληψη : | Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη θεωρητική προσέγγιση η οποία υποστηρίζει, ότι η στελέχωση ομάδων εργασίας με ανθρώπινο δυναμικό επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερα στη βάση του ταιριάσματος ατόμου – ομάδας ως προς τα διάφορα ατομικά χαρακτηριστικά. Το “supplementary” ταίριασμα υποστηρίζει ότι τα μέλη τη ομάδας πρέπει να έχουν παρόμοια επίπεδα ως προς το υπό εξέταση ατομικό χαρακτηριστικό, ενώ το “complementary” ταίριασμα δίνει έμφαση στην ετερογένεια του χαρακτηριστικού μέσα στην ομάδα με στόχο την αύξηση της απόδοσής της. Από την άλλη προσπαθεί να μελετήσει πώς τα ατομικά χαρακτηριστικά των μελών (ατομικό επίπεδο ανάλυσης) από τη μια έχουν επίδραση στην καινοτομική συμπεριφορά των μελών της ομάδας, και από την άλλη πώς αυτά (ομαδικό επίπεδο ανάλυσης) διαμορφώνουν τις ενδοομαδικές διαδικασίες-αναδυόμενες καταστάσεις της ομάδας, οι οποίες, στη συνέχεια, έχουν επίδραση στα διάφορα κριτήρια απόδοσης της ομάδας. Τέλος, μελετάται μέσω ποιων ατομικών καταστάσεων των μελών της ομάδας οι διάφορες ενδοομαδικές διαδικασίες-αναδυόμενες καταστάσεις έχουν επίδραση στην καινοτομική συμπεριφορά των μελών της ομάδας. Για τον σκοπό αυτόπραγματοποιήθηκαν δύο έρευνες πεδίου. Στην πρώτη έρευνα συμμετείχαν 192 εργαζόμενοι, μέλη 49 ομάδων έργου, και 43 προϊστάμενοι σε ελληνικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Χρησιμοποιώντας διαφορετικές πηγές αξιολόγησης της απόδοσης της ομάδας (μέλη ομάδας – προϊστάμενοι) εξετάσαμε πώς ο διαφορετικός τρόπος συνάθροισης των χαρακτηριστικών της σύνθεσης της ομάδας στο ομαδικό επίπεδο ανάλυσης προβλέπει τα κριτήρια απόδοσης της ομάδας και τιςδιάφορες ενδοομαδικές διαδικασίες-αναδυόμενες καταστάσεις της ομάδας. Εκτός από το μοντέλο προσωπικότητας των πέντε παραγόντων, διερευνάται η επίδραση της προνοητικής προσωπικότητας, της γενικής αυτοαποτελεσματικότητας, των γνωστικών στυλ στην επίλυση προβλημάτων, και της συμπεριφοράς ανάληψης ευθύνης. Από τις ενδοομαδικές διαδιασίες και τις αναδυόμενες καταστάσεις διερευνάται η επίδραση του κλίματος της ομάδας με σκοπό την καινοτομία και του αποτελεσματικού τρόπου διαχείρισης της σύγκρουσης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι γενικά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του μοντέλου των πέντε παραγόντων λειτουργούν ως supplementary χαρακτηριστικά για τα κριτήρια απόδοσης της καινοτομίας και της αποτελεσματικότητας της ομάδας, πλην της εξωστρέφειας (complementary fit). Όσο αυξάνει το μέσο επίπεδο ως προς τα χαρακτηριστικά της γενικής αυτοαποτελεσματικότητας, της προνοητικής προσωπικότητας και του συμβατικού γνωστικού στυλ, ενδυναμώνονται η καινοτομία, η αποτελεσματικότητα, και η συμπεριφορά βοηθείας της ομάδας. Η σχέση του διαισθητικού γνωστικού στυλ με την καινοτομία της ομάδας επιβεβαιώνεται μόνο ως προς το μέσο επίπεδο, ενώ η διακύμανση επιβεβαιώνεται μόνο ως προς την σχέση του χαρακτηριστικού με τη συμπεριφορά βοηθείας της ομάδας. Τέλος, το χαρακτηριστικό της ανάληψης ευθύνης (μόνο ως προς το μέσο επίπεδο) λειτουργεί ως supplementary χαρακτηριστικό μόνο για την καινοτομία της ομάδας. Από τις ενδοομαδικές διαδικασίες-αναδυόμενες καταστάσεις, το κλίμα της ομάδας με σκοπό την καινοτομία διαμεσολαβεί τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτηριστικών της ευσυνειδησίας (διακύμανση), της δεκτικότητας στην εμπειρία (διακύμανση), της γενικής αυτοαποτελεσματικότητας (μέσο επίπεδο), της προνοητικής προσωπικότητας (μέσο επίπεδο), του συμβατικού γνωστικού στυλ στην επίλυση προβλημάτων (μέσο επίπεδο), του διαισθητικού γνωστικού στυλ (μέσο επίπεδο), και της ανάληψης ευθύνης (μέσο επίπεδο) και των κριτηρίων απόδοσης της ομάδας που κάθε φορά προβλέπουν. Από τους δύο τρόπους διαχείρισης της σύγκρουσης μόνο ο ανταγωνιστικός τρόπος διαμεσολαβεί τις σχέσεις της ευσυνειδησίας (διακύμανση) και του διαισθητικού γνωστικού στυλ στην επίλυση προβλημάτων (διακύμανση) με τα κριτήρια απόδοσης της αποτελεσματικότητας και της συμπεριφοράς βοηθείας της ομάδας αντίστοιχα. Τέλος, ως προς τα αποτέσματα της πρώτης έρευνας, μόνο τα χαρακτηριστικά της προνοητικής προσωπικότητας, του διαισθητικού γνωστικού στυλ, του συμβατικού γνωστικού στυλ, και της ανάληψης ευθύνης σχετίζονται με τη φάση δημιουργικότητας της κλίμακας της καινοτομικής συμπεριφοράς του μέλους της ομάδας, ενώ μόνο το χαρακτηριστικό της γενικής αυτοαποτελεσματικότητας φαίνεται να προβλέπει σε κάποιο βαθμό τη φάση της εφαρμογής της ιδέας της εν λόγω κλίμακας. Στη δεύτερη έρευνα συμμετείχαν 166 προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, μέλη 55 ομάδων έργου, οι οποίοι πήραν μέρος σε διαφορετικούς διαγωνισμούς, που στόχο είχαν την πρόταση μιας επιχειρηματικής ιδέας από τις ομάδες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ατομικές καταστάσεις τωνθετικών και αρνητικών συναισθημάτων και η ταύτιση των μελών με την ομάδα υπαγωγής τους διαμεσολαβούσαν τις σχέσεις μεταξύ των ενδοομαδικών διαδικασιών-αναδυόμενων καταστάσεων και της καινοτομικής συμπεριφοράς των μελών των ομάδων. Ο διαμεσολαβητικός ρόλος της συγκεκριμένης αυτοαποτελεσματικότητας και των εσωτερικών κινήτρων δεν μπόρεσε να επιβεβαιωθεί. Τα παραπάνω αποτελέσματα συζητούνται αναφορικά με τον ρόλο της επιλογής και αξιολόγησης προσωπικού στα πλαίσια ομάδων εργασίας.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.