| Περίληψη : | Μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προέκυψε η ανάγκη εμφάνισης διεθνών οργανισμών των οποίων οι δραστηριότητες ήταν εξ ολοκλήρου ή σε ένα σημαντικό βαθμό αφιερωμένες σε οικονομικά ζητήματα.Σε αυτούς τους οργανισμούς περιλαμβάνονται τα Ηνωμένα Έθνη και οι αρχικές περιφερειακές οικονομικές επιτροπές του, ιδίως εκείνων για την Ευρώπη (Ευρωπαική Οικονομική Κοινότητα) και για τη Λατινική Αμερική (Eυρωπαική Επιτροπή για την Λατινική Αμερική), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ) και η Παγκόσμια Τράπεζα, η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT, δεν είναι τεχνικά ένας διεθνής οργανισμός, αλλά εκτελεί ανάλογα καθήκοντα και λειτουργεί σε συγκρίσιμες γραμμές), η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ, ο μόνος συνεχιστής από την περίοδο του μεσοπολέμου), και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας, για να αναφέρουμε μόνο τους πιο σημαντικούς οργανισμούς της περιόδου αυτής. Άλλοι ακολούθησαν, όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD) - ο κατάλογος των οργανώσεων που δικαιούνται να στείλουν παρατηρητές στις ετήσιες συνεδριάσεις του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας σταθμίζεται στους εξήντα πέντε.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.