| Abstract : | Από το καλοκαίρι του 2015, ένα μαζικό προσφυγικό κύμα έχει αρχίσει νακατευθύνεται προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κάνοντας ολοένα και περισσότερο αντιληπτήτην έξαρση των προσφυγικών ροών, αφού ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία έχει εξαναγκάσει3.9 εκατομμύρια πρόσφυγες να φύγουν από την χώρα τους, χαρακτηρίζοντάς την ως τηνμεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο1. Ταυτόχρονα, ο αριθμόςτων προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των εσωτερικά εκτοπισμένων σε παγκόσμιακλίμακα έχει ξεπεράσει τα 60 εκ. ανθρώπους. Το γεγονός ότι τα νόμιμα κανάλια εισόδουστην ΕΕ είναι περιορισμένα για όσους χρήζουν διεθνή προστασία, οδηγούν πολλούςανθρώπους σε δίκτυα λαθροδιακινητών προκειμένου να αναζητήσουν την ασφάλεια στηνΕυρώπη. Στην προσπάθειά τους αυτή, έχουν χαθεί χιλιάδες ζωές στην θάλασσα.Η ανθρωπιστική αυτή κρίση που βιώνει εδώ και δύο χρόνια η ΕΕ, άργησε να γίνει, γιαπολλούς, αντιληπτή, εγκαίρως ενώ μόνο όταν τα καραβάνια των εξαθλιωμένων έφτασαν στασύνορά μας, εξαναγκάστηκε η ΕΕ να αναγνωρίσει το μέγεθος του προβλήματος και ναπαρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης2.Ωστόσο, η ΕΕ έχει νομική και ηθική υποχρέωση να τους παράσχει βοήθεια, καθώς τα κράτη-μέλη της είναι υπεύθυνα να εξετάσουν τις αιτήσεις για άσυλο και να αποφανθούν ποιοι θαλάβουν προστασία. Μόνο το 20163 υποβλήθηκαν περίπου 1,3 εκατομμύρια αιτήσεις διεθνούςπροστασίας στην ΕΕ. Αντίστοιχα, την ίδια χρονιά στην ΕΕ εκδόθηκαν σχεδόν 1,15 εκατ.πρωτοβάθμιες αποφάσεις, ήτοι αύξηση κατά 84% σε σχέση με το 2015 αιτούντες άσυλο, γιατις οποίες το συνολικό ποσοστό αναγνώρισης του καθεστώτος ασύλου ανήλθε στο 61%. ΗΣυρία εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα το κύριο κράτος προέλευσης των αιτούντων άσυλο.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.