| Περίληψη : | Η διατριβή οργανώνεται ως εξής. Το μέρος Α περιλαμβάνει τρία εμπειρικά κεφάλαια, Ι, ΙΙ και ΙΙΙ. Το κεφάλαιο Ι ερευνά τους εμπειρικούς καθοριστικούς παράγοντες τριών βασικών μεταβλητών: δημοσιονομικό μέγεθος, ιδιωτικά κίνητρα και οικονομική ανάπτυξη. Το ίδιο κεφάλαιο παρουσιάζει τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται στη διατριβή, καθώς επίσης και τα κύρια συμπεράσματα της σχετικής εμπειρικής βιβλιογραφίας. Ακόμη, παραδίδουμε εμπειρικά αποτελέσματα για μια ομάδα 108 χωρών κατά τη διάρκεια του χρονικού διαστήματος 1980-2000. Αυτό μπορεί να δώσει στον αναγνώστη μια γενική εισαγωγή στον ερευνητικό τομέα και επίσης μια χρήσιμη συγκριτική βάση για να συγκρίνει τα αποτελέσματα στα οποία καταλήγουν τα ακόλουθα κεφάλαια. Τα κεφαλαία ΙΙ και ΙΙΙ μελετούν τη δυνατότητα να υπάρχουν καμπύλες Laffer ανάμεσα στη σχέση του κυβερνητικού μεγέθους από τη μια πλευρά, και της οικονομικής ανάπτυξης και των ιδιωτικών κινήτρων από την άλλη. Αυτό γίνεται για μια ομάδα 23 χωρών του ΟΟΣΑ κατά τη διάρκεια του 1980-2000 και για μια ομάδα 52 βιομηχανικών και αναπτυσσόμενων χωρών για την περίοδο 1995-2000. Όπως θα δούμε, τα στοιχεία ανιχνεύουν τέτοιες καμπύλες Laffer. Επιπλέον, η ανάλυση σε αυτά τα δύο κεφάλαια δίνει ενδιαφέροντα αποτελέσματα όσον αφορά την ταξινόμηση των χωρών σε δύο ομάδες: εκείνες όπου η δημοσιονομική πολιτική ασκεί θετική επίδραση στην οικονομία και εκείνες όπου το μέγεθος του δημόσιου τομέα έχει αυξηθεί πάρα πολύ ώστε οι αποτυχίες πολιτικής να γίνονται επικρατούσες. Η κύρια συμβολή είναι να δειχτεί ότι είναι η κυβερνητική αποδοτικότητα/αποτελεσματικότητα αυτή που διαμορφώνει τη σχέσημεταξύ του μεγέθους και των εκβάσεων. Το Μέρος Β (τα κεφάλαια IV και V) προσθέτουν τη θεωρία. Το κεφάλαιο IV κατασκευάζει ένα ειδάλλως τυποποιημένο γενικό πρότυπο ισορροπίας της οικονομικής ανάπτυξης και της βέλτιστα επιλεγμένης δημοσιονομικής πολιτικής, στις οποίες τα άτομα ανταγωνίζονται το ένα με το άλλο για πρόσθετες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις και δύο πολιτικά κόμματα ανταγωνίζονται το ένα με το άλλο για την παραμονή στην εξουσία. Η κύρια πρόβλεψη είναι ότι οι σχετικά μεγάλοι δημόσιοι τομείς στις προεκλογικές περιόδους διαστρεβλώνουν τα κίνητρα με την ώθηση των ατόμων μακριά από την παραγωγική εργασία για rent seeking, και στη συνέχεια, τα διαστρεβλωμένα κίνητρα βλάπτουν την ανάπτυξη. Εξετάζουμε αυτήν την πρόβλεψη με τη χρησιμοποίηση ενός συνόλου στοιχείων μιας ομάδας 25 χωρών του ΟΟΣΑ κατά τη διάρκεια της περιόδου 1982-1996, καθώς επίσης και μιας ομάδας 108 βιομηχανικών και αναπτυσσόμενων χωρών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1990-2000 και βρίσκουμε ότι αυτή επιβεβαιώνεται. Στο κεφάλαιο ΙV, μια ασυντόνιστη προσπάθεια για πρόσθετες δημοσιονομικές εύνοιες μέσω του κρατικού προϋπολογισμού ενσωματώνεται σε ένα δυναμικό πιθανολογικό γενικό πρότυπο ισορροπίας (DSGE). Αυτό απεικονίζει τη δημοφιλή πεποίθηση ότι οι ομάδες συμφερόντων ανταγωνίζονται για τις προνομιούχες μεταβιβάσεις και τη αποφυγή φόρων εις βάρος του ενδιαφέροντος του ευρέος κοινού, και έτσι η συνολική οικονομία λιμνάζει. Το πρότυπο είναι διαμετρημένο (calibrated) στην ευρωζώνη κατά τη διάρκεια της περιόδου 1980-2003. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η επιδίωξη μισθώματος συμβάλλει στην εξήγηση της ευρωπαϊκής εμπειρίας στη μακροοικονομική απόδοση και τους επιχειρηματικούς κύκλους. Λαμβάνουμε επίσης ποσοτικά στοιχεία για το μέρος των συλλεχθέντων φορολογικών εσόδων που αρπάζονται από τους αναζητητές μισθώματος (rent seekers) για όλες τις χώρες μέλη της ΟΝΕ. Κάθε κεφάλαιο κατωτέρω θα παράσχει μια εισαγωγή στο ιδιαίτερο ζήτημα που αντιμετωπίζει, μαζί με μια σύντομη αναθεώρηση της σχετικής βιβλιογραφίας. Τα συμπεράσματα και οι προτάσεις πολιτικής συζητούνται σε κάθε κεφάλαιο χωριστά. Εντούτοις, υπάρχει επίσης ένα τελευταίο σύντομο κεφάλαιο με μερικά γενικά συμπεράσματα και προτάσεις πολιτικής.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.