| Περίληψη : | Οι οικονομικές καταστάσεις των εταιρειών τείνουν προς διεθνή εναρμόνιση, με τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα λογιστικών προτύπων και την ομοιόμορφη εφαρμογή των προτύπων αυτών σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τον κανονισμό 1606/2002, οι ευρωπαϊκές εισηγμένες εταιρείες είναι υποχρεωμένες να καταρτίζουν τις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις τους σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (ΔΠΧΠ) με ισχύ από το 2005. Ο στόχος που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να εξασφαλίσει υψηλό επίπεδο διαφάνειας και συγκρισιμότητας των οικονομικών καταστάσεων καθώς και αποτελεσματική λειτουργία των κεφαλαιαγορών. Η εισαγωγή των ΔΠΧΠ δεν επιφέρει αλλαγές μόνο στα λογιστικά ποσά αλλά σε ολόκληρη τη βάση της χρηματοοικονομικής πληροφόρησης. Το να υπάρχει μία γλώσσα επικοινωνίας με τα ενδιαφερόμενα μέρη διεθνώς, ενισχύει την εμπιστοσύνη στην επιχείρηση και βελτιώνει τις δυνατότητες χρηματοδότησης. Τα ΔΠΧΠ επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να συγκριθούν με άλλες του ίδιου κλάδου και στους επενδυτές να συγκρίνουν την απόδοση μιας εταιρείας με τους ανταγωνιστές της σε παγκόσμιο επίπεδο.Η παρούσα έρευνα αφορά την Ιταλία, μια code law χώρα, και εξετάζει εάν η υποχρεωτική υιοθέτηση των ΔΠΧΠ σχετίζεται με υψηλότερη ποιότητα των λογιστικών καταστάσεων σε σύγκριση με τα ιταλικά πρότυπα. Μελετάμε 3 προσδιοριστικούς παράγοντες της λογιστικής ποιότητας: 1) τη συνάφεια των λογιστικών πληροφοριών, 2) τη χειραγώγηση των κερδών και 3) την έγκαιρη αναγνώριση των ζημιών. Το δείγμα μας περιλαμβάνει 81 εταιρείες που ήταν εισηγμένες στο ιταλικό χρηματιστήριο μεταξύ 2001 και 2007. Η ποιότητα των λογιστικών καταστάσεων ερευνάται συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των εταιρειών σε δυο χρονικές περιόδους, την προ της υιοθέτησης των ΔΠΧΠ περίοδο (2002-2004) και την μετά την υιοθέτηση περίοδο (2005-2007).Οι διαφορές στους λογιστικούς κανόνες μεταξύ ιταλικών και διεθνών προτύπων επέφεραν σημαντικές αλλαγές στα καθαρά κέρδη και στα ίδια κεφάλαια των μετόχων. Σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των δύο προτύπων υπήρχαν στο λογιστικό χειρισμό των συνενώσεων των επιχειρήσεων, των προβλέψεων, των χρηματοοικονομικών εργαλείων, των άυλων περιουσιακών στοιχείων, των φόρων και των ενσώματων ακινητοποιήσεων. Οι διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα στα ιταλικά πρότυπα και στα ΔΠΧΠ χαρακτηρίζονται κυρίως από το γεγονός ότι τα ΔΠΧΠ στοχεύουν στην παρουσίαση στις οικονομικές καταστάσεις όλων των πιθανών μελλοντικών γεγονότων σχετικά με τα στοιχεία του Ενεργητικού και των Υποχρεώσεων μιας εταιρείας, είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Επιπλέον, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ουσία των συναλλαγών και όχι τόσο στο νομικό τύπο και συγκεκριμένα στο ποιος έχει τον έλεγχο και λαμβάνει τους κινδύνους και τα οφέλη από τα περιουσιακά στοιχεία και τις υποχρεώσεις, όχι μόνο στο ποιος έχει τη νομική ιδιοκτησία των στοιχείων αυτών. Τα εμπειρικά ευρήματα δείχνουν ότι η εφαρμογή των ΔΠΧΠ αυξάνει τη συνάφεια των λογιστικών πληροφοριών, δηλαδή η λογιστική αξία των ιδίων κεφαλαίων και τα κέρδη, μαζί, βελτιώνουν την ικανότητα τους να εξηγούν τις τιμές των μετοχών. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια αύξηση στη χειραγώγηση των κερδών μετά την υιοθέτηση των ΔΠΧΠ, κάτι που φαίνεται από την αυξημένη εξομάλυνση των κερδών και τη μείωση της έγκαιρης αναγνώρισης μεγάλων ζημιών την περίοδο 2005-2007. Βέβαια αυξάνεται η αναγνώριση ζημιών που σχετίζονται με τα κέρδη της περιόδου, γεγονός που καταδεικνύει η μείωση της χειραγώγησης προς θετικά κέρδη μετά την εφαρμογή των διεθνών προτύπων. Τα αποτελέσματα φανερώνουν ότι η υιοθέτηση των ΔΠΧΠ, τα οποία γενικά θεωρούνται ότι είναι υψηλότερης ποιότητας από τα ιταλικά πρότυπα, δεν οδηγούν κατ' ανάγκη σε υψηλότερη ποιότητα των λογιστικών πληροφοριών. Η εναρμόνιση της λογιστικής μπορεί να επιτευχθεί ως συνέπεια των δυνάμεων της αγοράς αλλά είναι απίθανο να συμβεί ως συνέπεια της υποχρεωτική υιοθέτησης ίδιων λογιστικών προτύπων, διότι μια τέτοια προσπάθεια θα έχει περιορισμένο αντίκτυπο για επιχειρήσεις που δεν έχουν κίνητρα να εφαρμόσουν τα ΔΠΧΠ.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.