| Περίληψη : | Η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού υπό συνθήκες κρίσης συνδέθηκε πρωτίστως με τον δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών. Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός του απασχολούμενου προσωπικού στο Δημόσιο υπήρξε, κατά γενική παραδοχή, μία από τις αιτίες της δημοσιονομικής κρίσης στη χώρα μας και οδήγησε στην ανάγκη, που έγινε και μνημονιακή δέσμευση, της δραστικής μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων. Στην παρούσα μελέτη αναδεικνύονται οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν την περίοδο της κρίσης και είχαν ως στόχο την ορθολογικότερη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Αυτές προσανατολίσθηκαν γύρω από τους ακόλουθους άξονες: α) Τον προγραμματισμό του αναγκαίου ανθρώπινου δυναμικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα σε συνδυασμό με την ορθολογική ανακατανομή του υπερβάλλοντος προσωπικού μέσω του θεσμού της κινητικότητας β) Την καθιέρωση της αξιολόγησης της απόδοσης του ανθρώπινου δυναμικού στη Δημόσια Διοίκηση και γ) τη διαρκή επιμόρφωση μέσω ενός συστήματος διά βίου κατάρτισης όλων των δημοσίων υπαλλήλων.Εν κατακλείδι, συμπεραίνεται ότι η κρίση μπορεί να αποτελέσει την κατάλληλη ευκαιρία για μια νέα στρατηγική της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού της Δημόσιας Διοίκησης.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.