| Περίληψη : | Τα τελευταία 15 χρόνια η αγορά των πράσινων ομολόγων αναπτύσσεται ραγδαία. Τα πράσινα ομόλογα βρίσκονται στο επίκεντρο των βιώσιμων χρηματοοικονομικών καθώς αποτελούν στο ένα κατάλληλο εργαλείο διοχέτευσης κεφαλαίων σε μακροπρόθεσμα έργα τα οποία είναι απαραίτητα για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την επίτευξη των κλιματικών στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού. Ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει ένα μικρό τμήμα της συνολικής αγοράς πιστωτικών τίτλων, εν μέρει λόγω του κατακερματισμού της συνεπεία των διαφορετικών καθεστώτων ρύθμισής, που βασίζονται σε εθελοντικούς κανόνες ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει να ωθήσει την αγορά, διαμορφώνοντας ένα ολοκληρωμένο κανονιστικό πλαίσιο ρύθμισής της που αφορά τη κατηγοριοποίηση των πράσινων έργων (κανονισμός Ταξινομίας), το πρότυπο Ευρωπαϊκού Πράσινου Ομολόγου, και τη θέσπιση αυξημένων υποχρεώσεων διαφάνειας στα εταιρείες σε σχέση με τα ζητήματα αειφορίας. Στην εργασία αυτή θα εξετάσουμε το ισχύον πλαίσιο ρύθμισης της αγοράς ομολόγων εστιάζοντας στα δύο κυρίαρχα συστήματα που αναπτύχθηκαν από την αγορά, τις Αρχές Πράσινων Ομολόγων της Διεθνούς Ένωσης Κεφαλαιαγορών (GBP-ICMA) και το πρότυπο πιστοποίησης του οργανισμού Climate Bond Initiative καθώς και σε δύο κανονιστικά καθεστώτα, το Ευρωπαϊκό, με την ευρωπαϊκή ταξινομία και την πρόταση κανονισμού για το Ευρωπαϊκό Πράσινο Ομόλογο, το οποίο επιδιώκεται να καταστεί το χρυσό πρότυπο της αγοράς και αυτό της Κίνας. Η επιλογή παρουσίασης του ρυθμιστικού πλαισίου της Κίνας, προκρίθηκε λόγω της ανάπτυξης της σχετικής αγοράς κατά τρόπο αντίστροφο σε σχέση με την ευρωπαϊκή. Ενώ δηλαδή στην Ευρώπη η αγορά αναπτύχθηκε βασιζόμενη σε ρυθμίσεις soft law, και η κανονιστική ρύθμιση επιδιώκει θεραπεύσει τις αρρυθμίες της αγοράς, η κινέζικη αγορά πράσινων ομολόγων αναπτύχθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εξαιτίας των υποχρεωτικών κανόνων που επιβλήθηκαν από κρατικές ρυθμιστικές αρχές της και οδεύει στην περαιτέρω διεύρυνση της μέσω της φιλελευθεροποίησής της. Η εργασία ακολουθεί την εξής δομή. Στο πρώτο κεφάλαιο περιγράφεται το πολιτικό και νομικό πλαίσιο που δημιουργεί την ανάγκη της βιώσιμης χρηματοδοτικής. Στη συνέχεια ακολουθούν ορολογικές διευκρινίσεις και διάκριση των πράσινων ομολόγων από άλλα θεματικά και κλιματικά ομόλογα. Στο τρίτο κεφάλαιο επισκοπείται η εξέλιξη της αγοράς και τα κεντρικά θέματα που απασχολούν την ακαδημαϊκή αρθρογραφία. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζονται συγκριτικά τρεις κυρίαρχες που αποτελούν το απαραίτητο ρυθμιστικό στοιχείο της αγοράς. Στο τελευταίο κεφάλαιο, το οποίο καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση περιγράφονται οι υπάρχουσες διαδικασίες για την έκδοση πράσινων ομολόγων και αναλύεται διεξοδικά η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη πιστοποίηση του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ομολόγου. Καθώς η πρόταση βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση στα νομοθετικά όργανα της ΕΕ, παρουσιάζονται επί μέρους προτάσεις του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου καθώς πιθανή υιοθέτησή τους θα διαφοροποιήσει αρκετά το τελικό κείμενο.
In the last 15 years the green bond market has been growing rapidly. Green bonds are at the heart of sustainable finance as they are an appropriate tool for channeling capital into long-term projects that are essential for sustainable development and the achievement of the climate goals of the Paris Agreement. However, it still remains a small part of the overall credit market, partly due to its fragmentation and its different regulatory regimes based on voluntary soft law. The European Union is seeking to boost the market by introducing a comprehensive regulatory framework for the categorization of green projects (taxonomy regulation), the European Green Bond Standard and by introducing increased transparency obligations on companies in relation to sustainability issues.In this work we will examine the current regulatory framework of the bond market focusing on two regulatory regimes from the market the Green Bond Principles and the Climate Bond Initiative and on two regulatory regimes, the European one, with the European taxonomy and the proposed regulation for the European Green Bond Standard which seeks to become the gold standard of the market and that of the Chinese economy. China was chosen because China's green bond market was formed and developed in reverse. That is, while in Europe the regulatory initiative scopes to cure market irregularities, the Chinese market has developed in a very short period of time into the second largest market due to mandatory rules imposed by state regulatory authorities, and now aiming of further expanding it through its liberalization.The paper proceeds as follows The first chapter describes the political and legal framework for sustainable finance. Afterwards we provide some terminological clarifications to distinguish green bonds from the types of climate bonds. The third chapter reviews the evolution of the market and the main issues that concern literature. In the fourth chapter, three dominant taxonomies are comparatively examined. In the last chapter, we examine the dominant practices for issuing a green bond and we thorough analyze the EU Commission’s proposal for the European Green Bond Standard. As the proposal is under negotiation in the legislative bodies of the EU - the proposals of the Council and the EU Parliament are also presented as their possible adoption will significantly differentiate the final text.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.