Περίληψη : | Την τελευταία δεκαετία έχουν αναπτυχθεί και εξελιχθεί σημαντικά στον κλάδο της ψηφιοποίησης μέθοδοι ψηφιακής αναπαράστασης και λογισμικό επεξεργασίας, για την μεταφορά αντικειμένων και τοπίων σε ψηφιακή μορφή τριών διαστάσεων. Τα προγράμματα επεξεργασίας λειτουργούν ως βάση επεξεργασίας δεδομένων που έχουν εξαχθεί είτε από ολοκληρωμένα συστήματα ενεργούς ή παθητικής σάρωσης (3D Scanners) είτε με τη μέθοδο της φωτογραμμετρίας. Η παρούσα εργασία αφορά στην ψηφιοποίηση θραυσμάτων από αντικείμενα (αρχαιολογικού) ενδιαφέροντος μέσω της φωτογραμμετρίας, στη συγκόλληση αυτών με υπολογιστικές μεθόδους και στην αξιολόγηση του τελικού αποτελέσματος που παράχθηκε από τις παραπάνω διαδικασίες. Αναλυτικότερα, η μελέτη εστιάζει στην περιγραφή των διαδικασιών επιλογής υλικού, στην ψηφιοποίηση αυτού και στον έλεγχο της καταλληλότητας της φωτογραμμετρίας ως μίας μεθόδου σάρωσης χαμηλού κόστους σε σχέση με τη χρήση 3Δ σαρωτών και συγκεκριμένα στις επιπτώσεις – αλλοιώσεις αυτής στο ψηφιοποιημένο μοντέλο σε αντιπαραβολή με το πρωτότυπο αντικείμενο. Ο έλεγχος πραγματοποιείται επίσης με υπολογιστικά εργαλεία σύγκρισης και μέτρησης επιφανειών από τα οποία προκύπτουν συγκεκριμένα πορίσματα. In the last decade, digital representation methods and 3D data processing software for the acquisition of objects and landscapes in three-dimensional digital form have evolved significantly. The 3D data capture software reconstructs, processes, manipulates and exports digital 3D forms captured by either from (3D Scanners) or the use of off-the-shelf commodity cameras and shape from motion algorithms (photogrammetry). The present work concerns the digitization of fragments from objects of (archaeological) interest through photogrammetry, the identification of correspondences and correct alignment of the fragments with the use of computational methods and the evaluation of the final result produced by the above procedures. More specifically, the study focuses on the description of the material selection procedures, its digitization and the control of the viability of the photogrammetry as a low-cost 3D capture method, replacing more expensive 3D acquisition equipment, in the specific task. We evaluate the proposed, alternative approach both qualitatively and quantitatively, using surface similarity metrics and the respective computational tools, evaluate measurement of surfaces and report the findings.
|
---|