Are family firms more tax aggresive than non-family firms

Abstract

Οι επιχειρήσεις γενικά έχουν μια τάση να μειώνουν το φόρο που πληρώνουν μέσα από ήπιες και νόμιμες διαδικασίας αποφυγής φόρου (tax avoidance). Εντούτοις,υπάρχουν και επιχειρήσεις που εφαρμόζουν ακόμα πιο επιθετικές τέτοιες πολιτικές (tax aggressiveness) που ξεπερνάνε τα όρια της νομιμότητας σε πολλές περιπτώσεις. Αυτές οι επιχειρήσεις έχουν να κερδίζουν πολλά από μεγάλες εξοικονομήσεις φόρου και επομένως υπάρχει μεταφορά πλούτου από το κράτος στους μετόχους τους. Από την άλλη έχουν και να χάσουν πολλά από επιβολή προστίμων μέσα από ελέγχους, πληρωμή επιπλέον φόρων, μείωση της τιμής της μετοχής, αρνητική επίπτωση στην φήμη κτλ. Γενικά οι επιθετικές πολιτικές φορολογικής ελάφρυνσης θεωρούνται εγχείρημα με πολύ υψηλή απόδοση και αντίστοιχα μεγάλο κίνδυνο. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για τα οφέλη έχουν περισσότερα κίνητρα να εφαρμόσουν τέτοιες πολιτικές σε σχέση με τις μη οικογενειακές για να καρπωθεί ηοικογένεια τα περισσότερα οφέλη. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για τα κόστη έχουν λιγότερα κίνητρα να τις εφαρμόσουν γιατί βλέπουν την επιχείρηση ως ιδιαίτερα μακροχρόνια επένδυση και φοβούνται απώλεια της περιουσίας τους αλλά και επίπτωση στην φήμη ακόμα και της οικογένειάς τους. Άρα, οι οικογενειακές επιχειρήσεις τείνουν γενικά να εκφράζουν μια διαφορετική επιθετικότητα από ότι οι μη οικογενειακές. Σε σχετική έρευνα που έγινε σε δείγμα επιχειρήσεων από την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά προέκυψε όντως ότι οι οικογενειακές επιχειρήσεις εκφράζουν λιγότερη επιθετικότητα στις πολιτικές φορολογικής ελάφρυνσης σε σχέση με τις μη οικογενειακές. Μάλιστα αυτή η λιγότερη επιθετικότητα ισχύει το ίδιο είτε πρόκειται για επιχείρηση που ελέγχεται από μία οικογένεια, είτε για επιχείρηση που ελέγχεται από περισσότερες οικογένειες. Διερευνήθηκε, επίσης, και ο ρόλος της κρίσης. Προέκυψε ότι τα παραπάνω συμπεράσματα ισχύουν προ κρίσης, ενώ μετά την κρίση όλες οι επιχειρήσεις,οικογενειακές (με μία ή περισσότερες οικογένειες να τις ελέγχουν) και μη οικογενειακές, τείνουν να εκφράζουν τον ίδιο βαθμό επιθετικότητας στις πολιτικές φορολογικής ελάφρυνσης.