Ασύμμετρη περιβαλλοντική φορολόγηση σε ολιγοπώλιο Cournot

Abstract

Τα μοντέλα του ολιγοπωλίου αποτελούν έναν συνηθισμένο τρόπο για την μελέτη περιπτώσεων που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος και όχι για μόνο θέματα ανταγωνισμού. Στη διπλωματική μας εργασία αναπτύξαμε μοντέλα όπου η κυβέρνηση ή η εκάστοτε ρυθμιστική αρχή καλείται να αποφασίσει το άριστο επίπεδο φόρου που θα εφαρμόσει, το οποίο επακόλουθα θα επηρεάσει τα κόστη των επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται σε όρους Cournot στο δεύτερο στάδιο. Αποδεικνύουμε ότι η ασύμμετρη φορολόγηση είναι πιο αποτελεσματική στην μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος, από το φόρο Pigou, καθώς οδηγούμαστε σε μια ακόμα καλύτερη βελτίωση κατά Pareto, όπου έχουμε μεγαλύτερα επίπεδα ευημερίας και συνολικών κερδών, χωρίς να επηρεαστεί η συνολική ποσότητα παραγωγής και η τιμή του κλάδου, δοθέντος ότι χρησιμοποιούνται εξοπλισμοί καθαρισμού που συνεισφέρουν στην εμφανώς μικρότερη ρύπανση. Επίσης παρατηρήσαμε ότι όσο αυξάνεται η διακύμανση στο φόρο, τόσο καλύτερα συνολικά κέρδη και ευημερία λαμβάνουμε.

Oligopoly models are useful to illuminate and to study cases such as environmental policy and competition cases. In this thesis we build models, where the government or the regulator has to choose the optimal level of tax to apply to the firms of the industry. Subsequently first stage choices are affecting second stage’s costs of the firms, who are competing ala Cournot. We prove that using asymmetric tax policy we can derive better levels of social welfare and aggregate profits against Pigouvian tax, given the fact that the aggregate quantity and price of the industry remain unchanged, but with lower levels of pollution due to the use of abatement equipment. We also see that aggregate profits and social welfare increase as long as the variance of the asymmetric tax grows.