Economic diplomacy and human rights: the case of the EU and China

Abstract

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να προσπαθήσει να αναλύσει την αλληλεπίδραση μεταξύ οικονομικής διπλωματίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ανάλυση βασίζεται στην ΕΕ και την Κίνα και τα διαφορετικά καθεστώτα και πρακτικές τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ΕΕ διαθέτει ένα καλά εδραιωμένο πλαίσιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα το οποίο υποστηρίζεται από διάφορες διεθνείς συμβάσεις που έχει επικυρώσει, αλλά και από δικές της συμβάσεις και άρθρα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν κυρωθεί στις συνθήκες ΣΕΕ και ΣΛΕΕ. Οι προσπάθειές της για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν δείξει ότι η ΕΕ είναι υπέρμαχος και υποστηρικτής αυτών των θεμελιωδών δικαιωμάτων όχι μόνο στο εσωτερικό της αλλά και στη διεθνή σκηνή. Από την άλλη πλευρά, η Κίνα έχει μια πολύ διαφορετική προσέγγιση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, εστιάζοντας στα συλλογικά δικαιώματα και καταβάλλοντας ισχυρή προσπάθεια για το δικαίωμα στη διαβίωση και όχι για τα ατομικά δικαιώματα. Μέσα από την ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας επιχειρείται να αναλυθούν πτυχές και των δύο προσεγγίσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα χρησιμοποιώντας επίσης την οικονομική διπλωματία και προσπαθώντας να κατανοήσουμε πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Από τα ευρήματα της έρευνας, καταλαβαίνουμε ότι φαίνεται να υπάρχει σύνδεση μεταξύ των δύο εννοιών αλλά τις περισσότερες φορές φαίνεται να υπερισχύουν λιγότερο εμπορικά συμφέροντα. Η προσέγγιση της ΕΕ για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φαίνεται να είναι διαφορετική όταν πρόκειται για την Κίνα, καθώς είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της. Τελικά φαίνεται ότι η ΕΕ προσαρμόζει κατά κάποιο τρόπο την πολιτική της ανάλογα με την οικονομική και πολιτική δύναμη που κατέχει ο «αντίπαλός» της και έτσι πολλές φορές έχει κατηγορηθεί από τους εμπορικούς της εταίρους ως υποκριτική. Χρειάζεται να ακολουθεί μια συνεπή ατζέντα για τα ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να αποτελέσει παράδειγμα σε άλλους και να εκπληρώσει τον ρόλο της ως παγκόσμιου παράγοντα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ισχυρίζεται ότι είναι.

The aim of this paper is to try and analyse the interaction between economic diplomacy and human rights. The analysis is based on the EU and China and their different human rights regimes and practices. The EU has a well-established human rights framework which is supported by different international conventions it has ratified but also its own conventions and articles about human rights that are ratified in the treaties TEU and TFEU. Its efforts to promote human rights have showed the EU is a champion and supporter of those fundamental rights not only in its interior but also in the international arena. China on the other hand has a much different human rights approach by focusing on collective rights and by putting a strong effort on the right to subsistence rather than the individual rights. Through the review of the international literature an attempt is made to analyse aspects of both human rights approaches by also making use of economic diplomacy and by trying to understand how they interact with each other. From the findings of the research, we understand that there seems to be a link between the two notions but more often than less commercial interests seem to prevail. The EU’s approach to human rights abuses seems to be different when it’s about China since it’s its second largest trade partner. In the end it seems that the EU in some way adapts its policy according to the economic and political power its “opponent” holds and thus many times has been accused by its trade partners as being hypocritical. It needs to follow a consistent human rights agenda in order to set an example to others and to fulfil its role as a global human rights actor which it claims to be.