The effect of lease financing on a shipping company's cost of debt

Abstract

The purpose of the current study is to examine the effect of the use of lease financing on a shipping companys cost of debt, more precisely, whether an increase in the lease has an equal effect on the cost of debt as an increase in the debt. Our hypothesis is significantly based on the notion of capital structure and its foundations lie on whether lease financing displaces debt capacity equally to debt financing, which is also answering the question of whether they are used as complements or substitutes. For this study, secondary quantitative data were utilized of 54 shipping companies that had been a lessee throughout the time span 2011-2020 (panel data), and different regression models were tested, to ultimately conclude that the feasible GLS (FGLS) estimator must be employed as the one eliminating heteroskedasticity. This study concludes that lease financing displaces debt capacity and marginally increases the lessee's cost of debt, and thus provides evidence for the lease and debt substitutability.

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει την επίδραση της χρηματοδοτικής μίσθωσης στο κόστος δανεισμού μιας ναυτιλιακής εταιρείας, πιο συγκεκριμένα, εάν η αύξηση της μίσθωσης έχει ίση επίδραση στο κόστος δανεισμού με την αύξηση του δανεισμού. Η υπόθεσή μας βασίζεται στην έννοια της κεφαλαιακής διάρθρωσης και πιο συγκεκριμένα στο αν η χρηματοδοτική μίσθωση καταλαμβάνει δανειοληπτική ικανότητα ίση με το δανεισμό, απαντώντας έτσι στο ερώτημα εάν χρησιμοποιούνται ως συμπληρωματικά ή υποκατάστατα. Για αυτήν τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν δευτερογενή ποσοτικά δεδομένα 54 ναυτιλιακών εταιρειών που ήταν μισθωτές καθ' όλη τη χρονική περίοδο 2011-2020 και δοκιμάστηκαν διαφορετικά μοντέλα παλινδρόμησης, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μοντέλο παλινδρόμησης FGLS πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως αυτό που εξαλείφει την ετεροσκεδαστικότητα. Αυτή η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χρηματοδοτική μίσθωση εκτοπίζει τη δανειοληπτική ικανότητα και αυξάνει οριακά το κόστος δανεισμού του μισθωτή, και έτσι παρέχει ενδείξεις για τη δυνατότητα υποκατάστασης μεταξύ χρηματοδοτικής μίσθωσης και δανεισμού.