Προκλήσεις στη διαχείριση ενδιαφερόμενων μερών σε μεγάλα έργα του κατασκευαστικού κλάδου και η συνεισφορά των ενδιαφερόμενων μερών στην ανθεκτικότητα των έργων

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία διερεύνησε τον ρόλο και τις πρακτικές διαχείρισης των ενδιαφερόμενων μερών στο πλαίσιο ενός μεγάλου κατασκευαστικού έργου στην Ελλάδα, με έμφαση στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας του έργου. Πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις και στην συνέχεια έγινε ανάλυση περιεχομένου (content analysis) σε σύνολο 307 πρωτογενών αποφθεγμάτων που συγκεντρώθηκαν. Στα αποφθέγματα έγινε ανάλυση συνάφειας σύμφωνα με την προσέγγιση Gioia et al. (2013), εξετάστηκαν οι στρατηγικές που εφαρμόζονται από τους εμπλεκόμενους φορείς για την αναγνώριση, ενεργοποίηση και συνεργασία με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η μελέτη απάντησε σε δύο βασικά ερευνητικά ερωτήματα: (1) κατά πόσο τα μεγάλα έργα υιοθετούν στρατηγικές διαχείρισης ενδιαφερόμενων μερών και (2) αν και πώς η ανθεκτικότητα επηρεάζεται από τη σχετική διαχείριση. Η ανάλυση έδειξε ότι δεν ακολουθείται αυστηρά κάποια προκαθορισμένη θεωρητική στρατηγική, αλλά διαμορφώνεται στην πράξη ένα υβριδικό μοντέλο, το οποίο ενσωματώνει στοιχεία αναγνώρισης, αξιολόγησης και συμμετοχής των ενδιαφερόμενων μερών κατά περίπτωση. Επιπλέον, τα 307 αποφθέγματα ομαδοποιήθηκαν σε 28 πρωτογενείς εκφράσεις των συμμετεχόντων (first-order έννοιες) που ταξινομήθηκαν σε 11 θεματικές ερμηνευτικές κατηγορίες (second-order themes) και τελικά σε 5 θεωρητικές διαστάσεις (aggregated dimensions), αποτυπώνοντας την πολυδιάστατη φύση της διαχείρισης ενδιαφερόμενων μερών. Η εργασία παρέχει ενδείξεις ότι η ανθεκτικότητα του έργου ενισχύεται όταν τα ενδιαφερόμενα μέρη ενεργοποιούνται ουσιαστικά, συμμετέχουν στη διαμόρφωση τεχνικών λύσεων, προλαμβάνουν κρίσεις και λειτουργούν υποστηρικτικά στους τρεις περιορισμούς του έργου (κόστος, χρόνος, αντικείμενο). Παράλληλα, διατυπώθηκαν καλές πρακτικές και προτάθηκαν στρατηγικές που μπορούν να εφαρμοστούν και σε άλλα μεγάλα έργα. Τέλος, η συμβολή της παρούσας εργασίας έγκειται στην ανάλυση και ερμηνεία των μορφών εμπλοκής των ενδιαφερόμενων μερών σε πραγματικές συνθήκες έργου, και στην ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο αυτές επηρεάζουν τη βιωσιμότητα, την κοινωνική αποδοχή και τη συνολική ανθεκτικότητα ενός σύνθετου κατασκευαστικού περιβάλλοντος.

This thesis explored the role and practices of stakeholder management within the context of a major construction project in Greece, with a particular emphasis on enhancing project resilience. Interviews were conducted and subsequently a content analysis was carried out on a total of 307 primary quotations that were collected. The quotations were analyzed for relevance based on the approach of Gioia et al. (2013), the study examined strategies applied by project stakeholders for identifying, activating, and collaborating with other stakeholders. The research addressed two core questions: (1) whether large projects adopt stakeholder management strategies and (2) if and how resilience is affected by such stakeholder practices. The analysis revealed that no strict theoretical model is followed, but rather a hybrid approach emerges, incorporating elements of recognition, assessment, and involvement of stakeholders on a case-by-case basis. The 307 quotations were grouped into 28 first-order concepts were identified, categorized into 11 second-order themes and finally synthesized into 5 aggregated dimensions, reflecting the multidimensional nature of stakeholder management. The study provides indications that project resilience improves when stakeholders are meaningfully engaged, contribute to the formulation of technical solutions, prevent crises, and support the project's triple constraint (cost, time, scope). Good practices were identified and strategies proposed for potential application in other large-scale projects. Finally, the contribution of the present study lies in the analysis and interpretation of the forms of stakeholder involvement under real project conditions, and in highlighting the way in which these affect the sustainability, social acceptance, and overall resilience of a complex construction environment.